Ak Kanatlı Kazın Hikayeleri (II)

	Name	Ak Kanatlı Kazın Hikayeleri (II)
	Type (Ingame)	Görev Eşyası
	Family	Book, Ak Kanatlı Kazın Hikayeleri
	Rarity
	Description	Fontaine'de oldukça popüler olan kısa bir peri masalı. Çocukların çoğu hoş bir şekilde çizilmiş bu kitabın kapağını görünce, bunun gerçekten de efsanelerdeki Madam Ak Kanatlı Kaz tarafından yazıldığını sanır.

Plain Text

Tabs

Table of Content
Item Story
Obtained From
Gallery

Item Story

Obtained From

Gallery

Item Story

Prenses Marcotte

Günümüzden çok da uzak olmayan bir tarihte, her bitki ve hayvan türünün kendi krallığı varmış.
Marcotte Krallığı'nda ise uzun, pembe saçlı bir prenses yaşarmış. Efsaneye göre bir yengecin kıskacında doğmuş ve sonrasında hiçbir zaman kök salmamış. O, küçük ama dayanıklı bir tohummuş ve hep öyle kalmak istiyormuş.
Prensesin babası endişeyle sormuş: "Sevgili kızım, en değerli hazinem, neden bir yerde kök salarak soylu bir hayat sürmüyorsun? Serpilip büyümek için neyi bekliyorsun?"
"Sevgili babacığım, lütfen endişelenme, öfkelenme. Ben bir yengecin kıskacında doğdum. Şimdi o kıskaç benim gemim olacak. Kızının kaderinde sıradan bir toprağa kök salmak ve güzel çiçekler açmak değil, denizleri fethetmek ve yepyeni muhteşem dünyalara yelken açmak var!"
Kral, kızının bu planlarını öğrenince çok şaşırmış. Güzel çiçekler açmanın nesi kötü olabilir ki diye düşünmüş. Hem kralın kendisi de güzel bir çiçekmiş. Peki ya kızı bir gün kök salmaya karar verir de başındaki tacı kralınkinden daha güzel olursa işte o zaman ne yaparmış? Bunu düşünmesi bile çok kötüymüş.
Ancak bu düşüncelerinin tek sebebi, istediği kadar güzel olamadığı için duyduğu utançmış.

Daha sonra prensesi ve yengeç kıskacını altın bir kutuya hapsetmiş ve bu altın kutuyu en saf sulardan yapılmış bir aynanın içine saklamış. Sonra da bu aynayı Yağmur Nilüferi Krallığı'ndaki safir gölünün derinliklerine fırlatmış. Tüm bu engelleri aşıp prensesi (ve yengeç kıskacını) özgür bırakmanın tek bir yolu, Anne Nilüferi güldürmekmiş. Gelgelelim herkesin bildiği gibi Yağmur Nilüferleri yalnızca ağlamayı bilirmiş.

"Her şey tekrar yoluna girdi." demiş kral. "Taçlı başım nihayet huzura erdi. Tek yapmam gereken sevgili kızımın tohumunun yeşermesini kadar beklemek. Sonrasında maceracı ruhu elbet kaybolacak ve büyümekten başka çaresi olmayacaktır..."

"Sonra kızım da benim gibi olacak, kaderini kabul edip sağlıklı ve güçlü bir şekilde serpilecektir."

Ne var ki bu uzun süreli mahkumiyet, cesur prensesi kararından caydırmaya yetmemiş. Prenses, Anne Nilüferi güldürmek için birçok şaka yazmış. Bu şakaları tekrar tekrar sesli bir şekilde tekrar etmiş. Yengeç kıskacı kıkır kıkır gülmüş, altın kutu bile hafif bir kahkaha atmış. Ama ya Anne Nilüfer? O hiçbir tepki vermemiş.
Sonra prenses bir komedi oyunu yazmaya karar vermiş. Yengeç kıskacı kahkahalara boğularak hoplayıp zıplamaya başlayana kadar oyunun provasını yapmış. Üstelik kıskacın ayakları bile yokmuş! Prenses kutunun içini bir tiyatro sahnesine dönüştürmüş ama yine de Anne Nilüferin ilgisini çekmeyi başaramamış.
Prenses daha sonra yaşadığı mahkumiyetin içindeki komediyi bulmaya çalışmış. Bu komedi türüne de durum komedisi adını vermiş. Yengeç kıskacı da tıpkı prenses gibi gözyaşlarına boğulana kadar gülmüş, kahkahalara boğulana kadar gözyaşı dökmüş. Nihayet ağlamaya pek düşkün olan Yağmur Nilüferleri bile kıkırdamaya başlamış. Sonunda Anne Nilüfer merakına yenik düşüp prensesi dinlemeye karar vermiş.
Şaşırtıcı bir şekilde prensesin bir şaka yapmasına bile gerek kalmamış çünkü Anne Nilüfer, prenses odaya girer girmez kahkahalara boğulmuş. Kahkahaları gittikçe yükselmiş. Öyle ki sarayın duvarları sallanmaya, safir gölü dalgalanmaya başlamış.
Prenses Marcotte, özgürlüğüyle beraber en az onun kadar değerli bir şey daha kazanmış. Bu da en üzücü durumlarda bile gülebilme ve başkalarını güldürebilme becerisiymiş.
Prenses, hayallerinin peşinden giderek yengeç kıskacı gemisiyle yeni dünyalara doğru yelken açmış. O günden sonra da yengeç kıskacı gemisi, pek çok denizci hikayesine konu olmaya devam etmiş.