Bir Köpekten Fazlası

IconNameRarityFamily
Bir Köpekten Fazlası (I)
Bir Köpekten Fazlası (I)4
RarstrRarstrRarstrRarstr
Book, Bir Köpekten Fazlası
Bir Köpekten Fazlası (II)
Bir Köpekten Fazlası (II)4
RarstrRarstrRarstrRarstr
Book, Bir Köpekten Fazlası
Bir Köpekten Fazlası (III)
Bir Köpekten Fazlası (III)4
RarstrRarstrRarstrRarstr
Book, Bir Köpekten Fazlası
Bir Köpekten Fazlası (IV)
Bir Köpekten Fazlası (IV)4
RarstrRarstrRarstrRarstr
Book, Bir Köpekten Fazlası
Bir Köpekten Fazlası (V)
Bir Köpekten Fazlası (V)4
RarstrRarstrRarstrRarstr
Book, Bir Köpekten Fazlası
Bir Köpekten Fazlası (VI)
Bir Köpekten Fazlası (VI)4
RarstrRarstrRarstrRarstr
Book, Bir Köpekten Fazlası
Bir Köpekten Fazlası (VII)
Bir Köpekten Fazlası (VII)4
RarstrRarstrRarstrRarstr
Book, Bir Köpekten Fazlası
Bir Köpekten Fazlası (VIII)
Bir Köpekten Fazlası (VIII)4
RarstrRarstrRarstrRarstr
Book, Bir Köpekten Fazlası
Bir Köpekten Fazlası (IX)
Bir Köpekten Fazlası (IX)4
RarstrRarstrRarstrRarstr
Book, Bir Köpekten Fazlası
Bir Köpekten Fazlası (X)
Bir Köpekten Fazlası (X)4
RarstrRarstrRarstrRarstr
Book, Bir Köpekten Fazlası
items per Page
PrevNext
Table of Content
Bir Köpekten Fazlası (I)
Bir Köpekten Fazlası (II)
Bir Köpekten Fazlası (III)
Bir Köpekten Fazlası (IV)
Bir Köpekten Fazlası (V)
Bir Köpekten Fazlası (VI)
Bir Köpekten Fazlası (VII)
Bir Köpekten Fazlası (VIII)
Bir Köpekten Fazlası (IX)
Bir Köpekten Fazlası (X)
Bir Köpekten Fazlası (XI)

Bir Köpekten Fazlası (I)

Bir Köpekten Fazlası (I)
Bir Köpekten Fazlası (I)NameBir Köpekten Fazlası (I)
Type (Ingame)Görev Eşyası
FamilyBook, Bir Köpekten Fazlası
RarityRaritystrRaritystrRaritystrRaritystr
DescriptionDuygular bazen aniden bastıran ve insanı hazırlıksız yakalayan yaz yağmurlarına benzer. Aristokratlar döneminde geçen nostaljik bir yaz hikayesinin ilk bölümü.
Herkesin de bildiği gibi Lawrence Klanı oldukça ünlü olan bir ailedir.
Soylular, şatafatlı hayatlarını devam ettirmek için sıradan insanlara eziyet ederek vakitlerini geçirmektedir.
Ahlaksız bir hayatları vardır. Vahşi hükümleri altında, insanlara karşı sayısız miktarda adı anılmayacak suçlar işlenmektedir.
Halk, her ne kadar soyluların açgözlülüğüne sinirlense de onların aleyhinde tek bir kelime etmeye güçleri yetmez.

Genç Dietrich asil bir soyluydu.
Genç yaşına rağmen henüz elim bir suç işlememişti. Aslında, onun kılıç ustalığı, soylu çevreler arasında oldukça istisnaydı.
İllaki ona dair bir kusur bulmak isterseniz, asabiliği ve dünyanın kendi çevresinde döndüğüne dair sanrısını gösterebilirsiniz. Böylesi özellikler tabii ki asillerin çocukları arasında alışılmadık şeyler değildi, o yüzden çok büyük mesele olarak görülmezdi.
Gerçi Lawrence soyadıyla doğduğu göz önünde bulundurulunca, kötü kimselerin saflarına katılması an meselesiydi.

Genç serseri, işte tam o anda hayatının ilk pervasızca hamlesini yapmaya karar verdi.
Dietrich kısa bir süre önce, Ulu Büyücünün elementler hakkındaki söylemini ekip şehrin sınırlarının dışında biraz eğlenmeye karar vermişti. Sıradan insanlarla dolu sokaklarda ilerlerken gözü birden sarışın, mavi gözlü genç bir kıza takıldı.
Dietrich, o anda yüreğinde kabaran duyguları ifade edecek kelime bulamadı. Emin olduğu tek şey, kalbinin daha önce hiç böylesine çılgın ve kontrolsüz bir şekilde çarpmadığıydı.
"Demek ki anne kedi, yavrusunu görünce böyle hissediyormuş."
Dietrich kalbinden geçen düşünceleri dinlerken, kendisini birden kızın dikildiği yere doğru ilerlerken buldu.

Korktuğu başına gelmiş ve genç kız onu pek dikkate almamıştı. Kendisini ona tanıttıktan sonra bile, kız ona karşı en ufak bir ilgi belirtisi dahi göstermemişti.
Bu sıradan insanın, kendisi için neyin iyi neyin kötü olduğundan bihaber olduğunu düşünmüş ve gecenin karanlığında onu kaçırmaya karar vermişti.

"Onu kaçırdıktan sonra bir kafese kapatacağım, tıpkı yavru bir kedi söz dinlemediğinde annesinin ona yaptığı gibi."

Bir Köpekten Fazlası (II)

Bir Köpekten Fazlası (II)
Bir Köpekten Fazlası (II)NameBir Köpekten Fazlası (II)
Type (Ingame)Görev Eşyası
FamilyBook, Bir Köpekten Fazlası
RarityRaritystrRaritystrRaritystrRaritystr
DescriptionPara her sorunu çözmez belki ancak çoğu sorunu çözebildiği aşikar. Genç bir kadının Mondstadt'taki yaz tatili, bir kese dolusu Moranın kulağa tatlı gelen sesi ile başlıyor.
Avam kız, güneşli bir günde şehre varmıştı. Uzun altın sarısı saçları bahar güneşi gibi parıldıyor, mavi gözleri ışıltılı dalgalar gibi öğlen güneşinde etrafa ışık saçıyordu. Böyle bir kızın, canavarlarla dolu yolları aşıp şehre kadar yalnız başına gelebildiğini hayal etmek oldukça güçtü.

"Ondan şüphe etmek güzelliğine hakaret olur!"
Böyle bağırdı handaki kalabalığın arasındaki sarhoş kapı muhafızı. O gün muhafızlıktan güzel kazanmıştı, en azından bardağını şafağa dek doldurmaya yetecek kadar.
"Kızın güzelliğinden mest olduğunu hepimiz anladık!"
diye patlatıverdi yanındaki adam.
"Peh, sen ne anlarsın! Kadınların peşinden koşan birine mi benziyorum? Sana esas neyin peşinde olduğumu göstereceğim!"
Asker hemen para dolu kesesini çıkardı ve elinde salladı.
"Yüce gökler adına! İçkiler bugün senden!"
"Adamı duydun, herkese birer içki! Tek endişem şu: Bir tane daha içmeyi kaldırabilecek misin?"
...

Böylece Nottie adındaki bu gezgin alim, şehirdeki yeni hayatına başlamıştı.
Nottie, sakin ve nazik bir şekilde konuşan biriydi. Öyle ki gün içinde Nottie ile konuşanların, geceleyin tatlı rüyalar göreceğine dair dedikodular dolanırdı tüm şehirde.
Bunun dışında, yeni gelen kız şehirdekilerin hayatında herhangi bir rahatsızlığa sebep olmadı. Ne de olsa insanlar hem günlük işleriyle hem de asillerin baskılarıyla uğraşmak zorunda kalıyordu.

"Ah, ah... Şehirdeki hayatın kolay olacağını sanıyordum. Böyle olacağını hiç düşünmezdim..."
Güneş ışınları odasını doldururken başını eğdi ve ellerinin arasına aldı. Masanın yanındaydı, parmakları ise sanki bir şeyin etrafında dolanıyor gibiydi. Sözleri, dinleyen kişileri hemen her şeye inandırma gücüne sahip bir şekilde büyülü bir şarkı gibi dökülüyordu dudaklarından.

Bir Köpekten Fazlası (III)

Bir Köpekten Fazlası (III)
Bir Köpekten Fazlası (III)NameBir Köpekten Fazlası (III)
Type (Ingame)Görev Eşyası
FamilyBook, Bir Köpekten Fazlası
RarityRaritystrRaritystrRaritystrRaritystr
DescriptionGüvenli bir şehirde yaşasan bile geceleri dolaşan kurtlara karşı tetikte olman gerekir... Başarması toplu hipnozdan bile imkansız bir şey olabilir mi? Cevabı bu sayfalarda.
Gece oldu.
Vahşi bir hayvanın belli belirsiz uluması duyuluyordu uzaklardan. Bir kurdun ulumasını andırıyordu.
Nottie yatağına oturdu ve kıyafetinin uzun kollarını kaldırdı. Kıvrılmış bir yılan şeklinde işlenmiş kemik beyazı bir kol bandı çıktı ortaya.
Dişlerini göstermek için ağzını kocaman açmış yılan başı, canlı bir yılanı andırıyordu. Boynu, bir sonraki avına saldırmaya hazırlanır gibi geriye doğru çekilmişti.
Yılanın kaygan vücudu kızın kolunun sararken, odayı aydınlatan büyülü lambaların ışığı tehlikeli bir hava yayıyordu.
"İyi geceler, sevgili kardeşim."
Nottie, kol bandını nazikçe okşadı ve serçe parmağını oyun oynar gibi bir edayla yılanın kuyruğuna sürttü.
Kısa bir süre sonra, sihirli lambalar söndü ve tüm oda karanlığa gömüldü.

Gecenin karanlığı, Nottie'ye engin güçler bahşetmişti.
Odaya adımını attığı ilk andan beri, odadaki yabancının farkındaydı zaten.
Nottie yatakta otururken, Dietrich'in kıyafetlerini toplayıp karanlıkta sessizce yolunu buluşunu rahatlıkla görebiliyordu.
Nottie kahkaha atmamak için kendini zor tutarken, en sonunda Dietrich karşısına dikiliverdi.

Dietrich, tüm gün zihnini meşgul eden baş döndürücü bakışlarla yeniden karşı karşıya geldi.
Fakat nedense gözleri biraz farklıydı. Dietrich'in o gün gördüğü gibi deniz mavisi değillerdi. Tam o anda, gözleri geceyle dolmuştu. Dalgalardan yoksun ve denizin derinlikleri gibi sakindiler.

"Buyur, bu bardaktaki sudan iç."
Dietrich'in kendini kaybetmeden önce işittiği son şey bu olmuştu.

Bir Köpekten Fazlası (IV)

Bir Köpekten Fazlası (IV)
Bir Köpekten Fazlası (IV)NameBir Köpekten Fazlası (IV)
Type (Ingame)Görev Eşyası
FamilyBook, Bir Köpekten Fazlası
RarityRaritystrRaritystrRaritystrRaritystr
DescriptionUzaklarda yaşayan ve ciddiyetiyle bilinen bir eğitmene göre bir köpek bile asillerin görgü kuralları gibi temel kavramları öğrenebilir.
Dietrich yere yığılırken, bardak da hareketsiz duran elinden kayıp düştü.
Nottie, Dietrich'in yanına eğildi ve belindeki kılıcı çekip aldı.
Elini geri çekmeden önce bir süre kılıcın kabzasını okşadı ve kabzaya yerleştirilmiş siyah bir cevher avucuna düştü.

"Ne iyi oldu... Ebedi Gecenin Gözünü ta benim ayağıma kadar getirdin. Teşekkürler."
Konuşurken yılan kol bandını çıkarmış ve siyah cevheri yılanın ağzına yerleştirmişti.
Pulları ve gövdesi, yılanın kafasından başlayarak vücuduna doğru hızlıca dalgalanmaya başlamıştı. Nottie'nin ellerindeki kıvrılmış küçük siyah bir yılan, avucundan kayıp zemine düşmüştü. Büyümeye başlayan yılan kırmızı gözleri ve siyah pullarıyla kocaman bir pitona dönüşüyordu, kıvrılan vücudu odanın tamamını doldurmak üzereydi neredeyse.
Nottie elini uzattı ve büyülü lambalar odayı aydınlatırken piton yeniden küçülmeye ve kolunun etrafına dolanmaya başladı.

"Hımm? Saklanıyor musun?"
Nottie bakışlarını yatağın altına çevirdi.
Yatağın altında...
Bir köpek vardı.
Az evvel gördüğü pitondan korktuğu için zangır zangır titriyordu.

"Ah, ne yazık. Kurda dönüşmeni istemiştim ama sen, görünüşe göre köpeğe dönüşmüşsün!"
Nottie, her ne kadar özür diler gibi konuşmuş olsa da sesinin tonunda herhangi bir pişmanlık belirtisi yoktu.

Dietrich, hâlâ başına gelenlerden habersizdi. Tamamen içgüdüsel olarak yatağın altına kaçmıştı.
O andan sonra aklı başına gelmeye başladı. Nottie'nin sözlerini duyduktan sonra bir şeyler söylemeye çalışsa da, ne kadar çabalarsa çabalasın sadece "hav hav hav" diyebiliyordu.
Dietrich, havladığını fark edince panik olup yatağın altından fırladı.

Kaç kez aynanın önüne atlasa da kaç kez inanamayarak ulusa da, o göz alıcı genç asilin yansıması aynada bir daha hiç belirmedi.
Dietrich sonra hırlayarak dönüp Nottie'ye doğru atıldı. Nottie ise gram şaşkınlık belirtisi göstermeden kollarını kavuşturmuş, ona bakıyordu. Dietrich birdenbire, ne kadar uğraşırsa uğraşsın ona doğru hareket edemez hale geldi.

"Bir hanımefendinin karşısında bu şekilde davranman adabımuaşeret kurallarına uygun değil. Sanırım eğitilmen gerekecek!"

Bir Köpekten Fazlası (V)

Bir Köpekten Fazlası (V)
Bir Köpekten Fazlası (V)NameBir Köpekten Fazlası (V)
Type (Ingame)Görev Eşyası
FamilyBook, Bir Köpekten Fazlası
RarityRaritystrRaritystrRaritystrRaritystr
Description"Uslu bir köpek ol! Doğrusunu yaptığında ödül alacağın için değil, yanlış yaptığında ceza alacağın için!" dedi siyahlara bürünmüş cadı hafifçe gülümseyerek.
"Kendimi tanıtayım. Ben, Nottfriga ama muhtemelen sen beni lakabımla tanıyorsun. Bana, Gecenin Büyücüsü derler."
O konuşurken altın sarısı saçları yavaşça kararmaya başlamış ve en sonunda pencereden görünen karanlık gece göğü gibi simsiyah olmuştu. Bir zamanlar gök mavisi olan gözleriyse, karanlığı çağıran bir siyahlığa bürünmüştü.

"Ben, senin efendinim artık. Tabii seni çok iyi eğitmem gerekecek."
Nottfriga dizlerinin üzerine çöktü ve bir anda ortaya çıkan kolyeyi Dietrich'in boynuna taktı. Kolyenin boyu Dietrich'in tüylü boynuna uyum sağlayacak şekilde küçüldü. Ne kadar başını savurup tırmalamayı denese de kolye yerinden kıpırdamıyordu.

"Olmaz. Zaten çok zaman kaybettik. Hadi gel, gidiyoruz."
Ardından Nottfriga şehre doğru yola çıktı. Dietrich ise yol boyunca var gücüyle sızlanmayı sürdürdü, tek dileği evine yeniden kavuşabilmekti. Ancak ne kadar uğraşırsa uğraşsın başarılı olamadı. Nottfriga'nın boynuna taktığı kolye, her nasılsa onu kontrol ediyordu, bu yüzden onun adımlarını takip etmekten başka şansı yoktu.

Nottfriga arkasını dönerek oyalanmakta olan Dietrich'e baktı, daha sonra saçından bir tutam aldı ve parmağına doladı.
"Şu halinle mücadele edişini izlemek, benim için son derece keyif verici olsa da fazla gürültü çıkarıyorsun. Yeni büyüm Gecenin Sessizliğinin nasıl bir etkisi olduğunu merak etmiyorsan, çeneni kapalı tutsan daha iyi olur."
O an tüm dünya sessizliğe gömüldü. Dietrich içgüdülerine kulak verdi ve asla Nottfriga'nın yeni büyüsü için kullanacağı bir kobay faresi olmamalıydı.

Bir Köpekten Fazlası (VI)

Bir Köpekten Fazlası (VI)
Bir Köpekten Fazlası (VI)NameBir Köpekten Fazlası (VI)
Type (Ingame)Görev Eşyası
FamilyBook, Bir Köpekten Fazlası
RarityRaritystrRaritystrRaritystrRaritystr
Description"Editörün Mesajı: Desteğiniz için hepinize teşekkür ederiz. Eski yazarımızı Kedi Kuyruğu'nun pençesinden kurtardık! Yazar şu anda zilzurna sarhoş olsa da serinin devam edeceği kesin. Bizi desteklemeye devam edeceğinizi umuyoruz."
Dietrich, Lawrence ailesinin düşüşüne tanık oldu.
Kim bilir annesinin kediciği nereye gitmişti. Kafası karışık babası ve histerik annesi çok yakınındaydılar ancak Dietrich ne kadar bağırırsa bağırsın ona kulak vermiyorlardı.

"Hav..."
Dietrich kafasını öne eğdi ancak yeniden konuşmaya fırsat bulamadan yer yarıldı ve içinden çıkan bir çift yaşlı el onu boğazından yakaladı.
Sonra yere düştü ama düşüşü sona ermeyecek gibiydi, en sonunda kendini yaşlı cadının ayaklarının dibinde buldu.
Düşüşün hiç acıtmamış olmasına şaşırdı.

Bir şey Dietrich'in tasmasına yapıştı ve Dietrich, bedeninin havaya kaldırıldığını hissetti.
Etraf karanlıktı. Görebildiği tek şey altında duran ve ne olduğu belirsiz siyah bir sıvıyla dolu kazandı. İçinden buharlar çıkan kazan fokur fokur kaynıyordu. Kazanın içinde katı maddeler olduğunu gördü. Dikkatle baktığında, örümcek ağları ve zehirli örümceklerin kemikleri gibi birtakım maddeler gözüne çarptı.
Nottfriga kulağına fısıldadı: "Artık son malzememi, yani seni de bulduğuma göre... Seni kazana attığımda sonsuz yaşam yahnim tamamlanmış olacak. Hahaha!"

"Hav! Hav! Hav!" Beni serbest bırak seni alçak cadı!
Dietrich tüm gücüyle çırpındı ancak bugüne kadar bir türlü çıkaramadığı tasmasının bu kadar kolay bir şekilde çıkacağını düşünemedi.
"Ha-"
Böylece Dietrich kazanın içine düştü...
Artık yalnızca uluyan rüzgarı ve Nottfriga'nın çılgın kahkahalarını duyuyordu.

Bir Köpekten Fazlası (VII)

Bir Köpekten Fazlası (VII)
Bir Köpekten Fazlası (VII)NameBir Köpekten Fazlası (VII)
Type (Ingame)Görev Eşyası
FamilyBook, Bir Köpekten Fazlası
RarityRaritystrRaritystrRaritystrRaritystr
Description"Köpek bisküvisi verirken gülümseyen iyi bir insan..." Ormandaki tuhaf kadın aslında kim?
"Uyan!"
Dietrich bedeninin hafifçe sarsıldığını hissetti.
"İyi misin?"
Bir el, nefesini kontrol ediyormuşçasına yaklaştı.
Tanıdık birinin sesiydi bu.
Nisan rüzgarları kadar hafif, mart güneşi kadar ılıktı.

Dietrich kendini zorlayarak gözlerini açtı ve karşısında...
Karşısında altın saçlı, mavi gözlü kızı gördü.
"Harika, sonunda uyandın." dedi kız gülümseyerek.

"Burası... Burası... Kutsal Diyar mı?" diye sordu Dietrich.
"Hayır, ne yazık ki burası sıradan bir orman." diye cevap verdi kız.
Dietrich yavaşça kendine geldi ve karşısındaki genç kızın tüm sorunlarının kaynağının, o aşağılık yaşlı cadı Nottfriga olduğunu hatırladı. Bir çırpıda ayağa kalktı ve sıçrayarak kızdan uzaklaştı. Hemen ardından kendini korumak için başını öne eğdi ve sırtını dikleştirdi.

"Sakın korkma. Seni incitmeyeceğim. Kendimi tanıtmadım sanırım. Benim adım Magdalene. Ben, şey... Nottfriga'nın küçük kız kardeşiyim." dedi Magdalene, parmağını sırtının arkasında döndürerek sakinleştirici bir ışık büyüsü yaptı. Ardından Dietrich'e yaklaşarak "Gel hadi, her şey yolunda." dedi.

Bunun üzerine Dietrich gerçekten de sakinleşti. Önündeki kıza kendisini nasıl anladığını sormak istiyordu ancak hâlâ havlamaktan başka bir şey yapamıyordu.
"Seni nasıl anladığımı mı merak ediyorsun? Bu oldukça basit bir büyü aslında. Ablam da nasıl yapılacağını biliyor."
"Hav, hav, hav!" Demek o yaşlı cadı ne dediğimi anlıyordu ama beni yanında sürüklemek için anlamamış gibi davranıyordu!
"Şey... Aslında Nottfriga aslında çok nazik biridir." dedi Magdalene bir kez daha ışıl ışıl gülümseyerek.
"..."

Bir Köpekten Fazlası (VIII)

Bir Köpekten Fazlası (VIII)
Bir Köpekten Fazlası (VIII)NameBir Köpekten Fazlası (VIII)
Type (Ingame)Görev Eşyası
FamilyBook, Bir Köpekten Fazlası
RarityRaritystrRaritystrRaritystrRaritystr
Description"Ne yaptım ben? Bir cadı hakkında kötü şeyler söyledim, hem de bizzat yüzüne!" "Ne kadar yaramaz bir köpek. Yaramaz köpekleri eğitmek sahiplerinin görevidir..." Cadının acımasız sırrı gün yüzüne çıkıyor...
Sürekli bir şeyler hakkında konuşan altın saçlı kızı takip eden Dietrich, "Cadılar büyü yapabilmek için zekalarından mı feragat ediyor acaba? Ona bir türlü derdimi anlatamıyorum." diye düşündü.
Dietrich'e doğru dönen Magdalene, "Sakın öyle deme! Ablam seni duysa çok öfkelenirdi." diye fısıldadı.
"Hav hav hav, hav?" Yani, ona söylemen gerekmez, değil mi? Bir dakika, ne düşündüğümü nereden biliyorsun?
"Sanırım... Artık çok geç."

Dietrich artan gerilimle birlikte panikle kafasını kaldırdı.
Kızın yüzündeki ifade değişmemişti aslında.
Yine de...
Önündeki kızın artık farklı biri olduğunu biliyordu.
"Gördüğün kabusun faydası olmuş sanırım. En azından hafızan artık daha iyi. Ancak gördüğüm kadarıyla hâlâ önünde uzun bir yol var." Dietrich bu tiz, soğuk ve kibirli sesin sahibini tanıyordu, yani Nottfriga'yı.
"Öyleyse Derin Kalp Özünü içinde bırakacağım sanırım."

"Derin Kalp Özü" de neyin nesi?
Bir dakika, Magdalene böyle bir şeyden bahsetmişti.
"Merak etme! Gördüğün kabus gerçek değildi. Ablam, senin içine korkularını görebilen Derin Kalp Özünü yerleştirmiş. Bu yüzden en çok korktuğun şeylerle ilgili bir kabus gördün."
"Ancak bunu senin iyiliğin için yapmıştır bence çünkü ablam aslında çok nazik biridir."
...
Dietrich'in tüyleri diken diken olmuştu. Nottfriga'ya göz ucuyla bakması bile tir tir titremesine ve diğer her şeyi unutmasına sebep oluyordu.
Dietrich'in korkmuş görünümünden memnun kalan cadı, "Öğrettiklerimin epey bir faydası olmuş gibi duruyor. Öyleyse yola devam edelim." dedi.

Bir Köpekten Fazlası (IX)

Bir Köpekten Fazlası (IX)
Bir Köpekten Fazlası (IX)NameBir Köpekten Fazlası (IX)
Type (Ingame)Görev Eşyası
FamilyBook, Bir Köpekten Fazlası
RarityRaritystrRaritystrRaritystrRaritystr
Description"Ilık bir bahar günü sona ererken nasıl hissettirir?" diye sordu genç kız bir sabah, mantığa aykırı bir şekilde. "Hımm... tüylü hissettiriyor olsa gerek?"
Bulundukları orman uçsuz bucaksız bir ormandı. Şafağın altın renkli ilk ışıkları, havadaki yoğun sisi ve ağaçların yapraklarını aşarak zümrüt yeşili toprağa vuruyordu.
Magdalene ormanda yavaşça ilerlerken kucağında bir köpeği, yani Dietrich'i taşıyordu. Altın saçlı kız, dev ağaçların yamuk yumuk köklerini zarif bir kuğu gibi aşıyor ve yolunu kolaylıkla buluyordu.

"Yanımdakinin Magdalene olduğu için çok şanslıyım. O cadaloz Nottfriga olsaydı, beni yürümeye ve hatta bir büyü falan yapıp koşmaya zorlardı. Burası köpeklerin yürüyebileceği bir yer değil. İnsanların bile burayı aşması mümkün değil. Yol bile yok, yalnızca ağaçlar var. Magdalene, beni hep böyle taşısa ne güzel olurdu." diye düşündü Dietrich ve Magdalene'e bakmak için yüzünü ona döndü.

Şafağın ışıkları kızın yüzüne vuruyordu. Güzelliğinin soylu kadınlarınkinden aşağı kalır bir yanı yoktu. Yumuşak yüz hatları ve yüzündeki nazik ifade, onun çiçek yapraklarında oluşan kısa ömürlü sabah çiyleri kadar narin gösteriyordu.
"Magdalene'in kadar hoş bir teni var ki... Tanıştığım tüm soylularınkinden bile daha iyi olduğunu söyleyebilirim." diye düşündü Dietrich kızı izlerken.

Magdalene, "Sana bir hikaye anlatayım. Aslında ben çoktan öldüm." dedi bir anda.

Bir Köpekten Fazlası (X)

Bir Köpekten Fazlası (X)
Bir Köpekten Fazlası (X)NameBir Köpekten Fazlası (X)
Type (Ingame)Görev Eşyası
FamilyBook, Bir Köpekten Fazlası
RarityRaritystrRaritystrRaritystrRaritystr
DescriptionKimse yaşarken serbest kalamaz.
Uzun zaman önce ikiz kız çocukları olmuş bir cadı vardı.
Ancak cadılar aynı nesilden iki çocuğa sahip olamaz. Bu, sahip oldukları büyük gücün bedelidir.
Ancak bu cadı kara büyüde ulaşılabilecek en üst düzeye çoktan ulaşmıştı. İkizlerini hayatta tutabilmek için kendi yaşam enerjisini feda etti.

Ancak bu, kalıcı bir çözüm değildi. Cadının yaşam enerjisi tükendiğinde ikizler de birbirinden ayrılmak zorunda kaldı.
Cadının bu dünyayla olan bağı sona ermişti ve hayatta kalan büyük kız kardeş Nottfriga her şeyi devralmıştı ve Nottfriga, küçük kız kardeşi Magdalene'in ölümünden kendini sorumlu tutuyordu.
Neyse ki Nottfriga, cadının kara büyü yeteneğini de devralmıştı. Taşıyıcı olarak kendi bedenini kullandı ve karmaşık büyülü semboller ile gizemli büyülerden faydalanarak Magdalene'in ruhunu çağırdı.
Ardından kuledeki tüm deri ciltli kitapları okudu ve kara büyü ile simya bilgilerini kullanarak yeni bir taşıyıcı üretti. Ancak kız kardeşinin ruhunu taşıyıcıya yerleştirmek ve onu hayata döndürmek için yasak bir ışık büyüsü kullanması gerekiyordu. Ne yazık ki büyüyü yapmak hem çok zordu, hem de Nottfriga ışık büyüleriyle ilgili hiçbir şey bilmiyordu.
Nottfriga'nın Magdalene'i hayata döndürmeye yönelik isteği, çalışmalarını sürdürmesini ve nihayetinde bir çözüm bulmasını sağladı. Taşıyıcıyı, bileğine taktığı yılan şeklindeki bir bilekliğe dönüştürdü ve bir yolculuğa çıktı.

"Sevgili kız kardeşim, tüm bunlar sona erdiğinde bir daha hiç ayrılmayacağız."

Bir Köpekten Fazlası (XI)

Bir Köpekten Fazlası (XI)
Bir Köpekten Fazlası (XI)NameBir Köpekten Fazlası (XI)
Type (Ingame)Görev Eşyası
FamilyBook, Bir Köpekten Fazlası
RarityRaritystrRaritystrRaritystrRaritystr
Description"O düşük köpek çeneni kapatacağım bu gidişle." "Hav hav!" Genç kız o gün sadık köpeğine değerli bir şey verdi...
Günün son ışıkları da kaybolurken, orman karanlığa görülmek üzereydi.
"Sevgili ablacığım, değişme vaktimiz geldi."
Magdalene, kollarında taşıdığı Dietrich'i bir anda yere bıraktı.
"Ablacığım, gitmeden önce söylemek istediğim bir şey var. Senin için bir hediyem var. Umarım beğenirsin."
Bunu söyledikten sonra parmakları hafifçe parlamaya başladı ve bu parıltı, nihayetinde göz alıcı bir ışık küresine dönüştü. Magdalene, ışık büyüsü kullanıyordu.
"Tamamdır, bundan sonra sana iyi davranması gerekiyor. Sessiz ol, sakın bir şey söyleme."
"Ne var? Niye bu kadar gizemli davranıyor—" Dietrich, ne olduğunu anlamadan sessizce bir şeyler mırıldandı ancak ufak tefek bir el, ağzını sıkıca kapatarak onu susturdu.
Bir an sonra, artık "değişmiş" olan kız Dietrich'in ağzına alelacele bir şey tıktı.
"Bu da ne?"
Ağzına tıkılan şey Dietrich'in kendi kılıcının kabzasıydı.
Dietrich bir zamanlar bu kılıcı gururla taşırdı.
"?"
Dietrich bir şey söylemek için ağzını istemsizce açtı.

"Yaşamak istiyorsan onu sertçe ısır." diyen Nottfriga elini havaya kaldırdı ve Dietrich'in boynundaki tasma anbean sıkılaşmaya başladı. Dietrich nefessiz kaldığını hissedebiliyordu. Direnecek gücü olmadığı için tek yapabildiği Nottfriga'nın dediği gibi kabzayı sertçe ısırmaktı.

Dietrich'in kafasını kaldıran Nottfriga, "Kulağını iyi aç. Birazdan bu kılıçla kendini koruman gerekecek. Cahil, işe yaramaz ve şımarık bir velet olsan da burada ölmen benim için epey bir soruna sebep olur." dedi kısık bir sesle. "Sonuçta, henüz sana verdiğim dersin sonuna gelmedik. Bu kadar kolay ölürsen işin tadı kaçar."
Gecenin cadısı konuşmasını bitirdi ve ellerini geri çekerek kıyafetlerine çekidüzen verdi.
Tasma gevşeyerek normal haline döndü ve Dietrich ağzından ve burnundan nefes alarak akciğerlerini bir kez daha doldurabildi. Ancak çenesiyle kılıca uyguladığı baskıyı azaltmaya cesaret edemediği için hâlâ rahatça nefes alamıyordu.

Çok geçmeden, uzaklardan bir karmaşanın sesleri gelmeye başladı.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

TopButton