สองทหารเสือ (II)

	Name	สองทหารเสือ (II)
	Type (Ingame)	ไอเทมเควสต์
	Family	Book, สองทหารเสือ
	Rarity
	Description	หนังสือขายดีใน Fontaine เป็นเรื่องราวการวางแผนและการล้างแค้น การปะทะกันของความยุติธรรมและความชั่วร้าย

Plain Text

Tabs

Table of Content
Item Story
Obtained From
Gallery

Item Story

Obtained From

Gallery

Item Story

...
"จบแล้ว..." ปืนคาบศิลาสองกระบอกชี้ไปที่ศีรษะของบารอน หนึ่งในนั้นมีเลือดหยดลงจากด้ามปืนไม่หยุด "ติ๋ง... ติ๋ง... ติ๋ง..." ราวกับกำลังนับเวลาถอยหลังของชีวิตของผู้ที่ถูกกระบอกปืนชี้
"โธ่เอ๊ย พวกขยะ" ท่ามกลางสายฝนนั้น บารอนมองไปยังกลุ่มคนที่ล้มลงเพราะฝีมือของมือปืนทั้งสอง "ฉันหมดเงินไปตั้งมากมาย สุดท้ายได้มาแค่รอยแผลเป็นตื้น ๆ แค่นี้เหรอ?"
"รู้มั้ยว่าพวกเราเป็นใคร?" ผู้ถือปืนเอ่ยถาม
"รู้แล้วจะทำอะไรได้?"
"แกจะได้รายงานยมบาลถูกไง"
แม้ว่าพายุฝนจะถาโถมลงมากระทบใบหน้า ดวงตา ใบหูของเขา... แต่เสียงเลือดที่หยดลงมานั้นยังคงชัดเจน ดังติ๋ง... ติ๋ง... ติ๋ง...
"...ฉันรู้ Iris... Tulipe ลูก ๆ ของฉัน" บารอนตอบ เขาไม่อยากขัดขืนอีกต่อไป ในคืนที่พายุฝนกระหน่ำเช่นนี้ เขานั่งทรุดกายลงท่ามกลางโคลนอย่างเหนื่อยล้า
Tulipe ถุยน้ำลายไปด้านข้าง
"ยังมีหน้าเรียกว่าตัวเองเป็นพ่ออยู่อีกเหรอ? เมื่อยี่สิบปีก่อนที่ฆ่าแม่ของเรา คุณใช้แววตาแบบไหนมองเธอกินยาพิษนั่น?"
บารอนถอนหายใจยืดยาวออกมาแล้วหลับตาลง เมื่อนึกย้อนไปในอดีตเมื่อ 20 ปีก่อน สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือความรู้สึกนั้นไม่ได้อึดอัดอย่างที่คิด
ดวงตาคู่นั้นปรากฏต่อหน้าเขา
เขาจะไม่รักเธอได้ยังไง?
ท่าทางที่สง่างาม น้ำเสียงหัวเราะอันน่ารื่นรมย์ดังลอยมาจากห้องหนึ่งไปยังอีกห้องหนึ่ง แล้วเหลือบมองมาทางเขาด้วยความเขินอาย
ไม่ต้องพูดถึงว่าดวงตาสีน้ำตาลดำของเธอคู่นั้น ราวกับดวงดาวประกายยามค่ำคืน เงียบสงบดั่งก้นบึ้งทะเลสาบ
เขาจะปฏิเสธเธอได้ยังไง?
"คุณแต่งงานกับฉันได้มั้ย?" เมื่อเผชิญหน้ากับแววตานี้ เขาปฏิเสธออกไปไม่ได้เลย
แต่ทำไมเธอถึงได้ทรยศเขา?
ร้องขอสิ่งต่าง ๆ จากเขามากมาย หรือแม้กระทั่งต้องการให้เขาพาเธอหนีไปใช้ชีวิตด้วยกัน?
ติ๋ง... ติ๋ง... ติ๋ง...
"เธอร้องขอมากเกินไป..." บารอนลืมตาขึ้นพูด
"แม่ไม่เคยเรียกร้องอะไร เธอแค่หวังว่าจะใช้ชีวิตที่มั่นคงเหมือนคนอื่น" Iris โต้กลับ เลือดหยดลงมาจากด้ามปืนของเธอ แต่มือของเธอที่จับปืนไว้ไม่สั่นคลอนแม้แต่น้อย
"หล่อนต้องการให้ฉันละทิ้งทรัพย์สมบัติทั้งหมดแล้วหนีไปกับหล่อนงั้นเหรอ!" บารอนตะคอกออกมา เด็กสองคนตรงหน้านี้คงไม่เข้าใจว่าอะไรคือทรัพย์สมบัติ และสถานะทางสังคม ถึงได้พูดคำที่ไร้เดียงสาแบบนี้ออกมา
"เธอแค่ต้องการให้คุณละทิ้งสิ่งจอมปลอม ไม่ต้องแคร์สายตาชาวโลก แล้วมอบความรักที่แท้จริงแก่เธออย่างที่คุณเคยพูด" Iris กล่าว
"ถ้าพวกเธอยืนอยู่จุดเดียวกับฉัน ก็คงเลือกเหมือนฉันแน่นอน!"
"ไม่" Tulipe กล่าวอย่างหนักแน่นว่า "เราจะไม่ฆ่าคนที่เรารักเพื่อเงินและตำแหน่งอะไรนั่น ปีศาจชั่วร้ายเท่านั้นแหละ ถึงจะทำแบบนั้นได้"
บารอนส่ายหน้า เขาไม่อยากโต้แย้งอีกแล้ว
ติ๋ง... ติ๋ง... ติ๋ง...
"ทั้งหมดนี้เพื่ออะไรกัน?" ดูเหมือนเขากำลังถามตัวเองและมือปืนทั้งสองคนนี้
"พวกเธอสูญเสียแม่ไป และฆ่าพ่อของตัวเอง... นอกจากมีความผิดแล้ว ยังเหลืออะไรไว้อีก?"
Iris และ Tulipe มองหน้ากัน ทั้งสองไม่ลังเลใด ๆ
"เหลือ... ความยุติธรรมไว้ไง..."
เสียงปืนดังขึ้น 2 นัด ดั่งสายฟ้าฟาดกลางค่ำคืนที่ฝนพรำ หยาดฝนทุกหยดต่างสั่นสะท้านด้วยความสะพรึง
สองพี่น้องยืนอยู่ท่ามกลางสายฝนเป็นเวลาเนิ่นนานโดยไม่ขยับเขยื้อน พายุฝนกระหน่ำนี้เสมือนความบ้าคลั่ง แต่ไม่มีสิ่งใดแสบหูเท่าความเงียบของทั้งสองได้เลย
จากนั้นไม่นาน Iris ก็หยิบ Rainbow Rose ออกมาวางไว้ที่หน้าอกของบารอน เธอแทรกตัวไปในอ้อมแขนของพี่ชายแล้วร้องไห้เสียงดัง น้ำฝนชะล้างน้ำตาของเธอไหลลงสู่พื้นดินไม่มีใครรู้จัก สู่อาณาจักรแห่งผู้ตาย...
ทันใดนั้น ร่างเธอก็สั่นเทิ้ม กระชากเสื้อของพี่ชาย
"เป็นอะไร Iris?" เขาถาม
"พี่ ดูนี่สิ..." เธอชี้ไปยัง Rainbow Rose ที่เพิ่งวางลงไป มันบานสะพรั่งอย่างเงียบ ๆ ท่ามกลางค่ำคืน สีสดใสดุจดั่งโลหิต
"Rainbow Rose ที่แม่ชอบ... มันบานแล้ว"

"สองทหารเสือ" หน้าที่ 358