| Icon | Name | Rarity | Family |
 | สองทหารเสือ (I) | 4 | Book, สองทหารเสือ |
 | สองทหารเสือ (II) | 4 | Book, สองทหารเสือ |
 | สองทหารเสือ (III) | 4 | Book, สองทหารเสือ |
| items per Page |
|
| Table of Content |
| สองทหารเสือ (I) |
| สองทหารเสือ (II) |
| สองทหารเสือ (III) |
สองทหารเสือ (I)
 | Name | สองทหารเสือ (I) |
| Type (Ingame) | ไอเทมเควสต์ | |
| Family | Book, สองทหารเสือ | |
| Rarity | | |
| Description | หนังสือขายดีใน Fontaine เป็นเรื่องราวการวางแผนและการล้างแค้น การปะทะกันของความยุติธรรมและความชั่วร้าย |
| ... ชายชราผมหงอกวางกระสุนปืนคาบศิลาชนิดพิเศษ 6 นัดไว้บนโต๊ะอย่างระมัดระวัง สายตาที่แทบจะเลือนรางก็มองไปยังสองพี่น้องตรงหน้า "กระสุน 6 นัด แค่นี้พอเหรอ? " ชายชราถาม "พอสิ" ผู้เป็นพี่ชายตอบ ชายชราถอนหายใจออกมา เขาได้ทำตามสัญญา โดยสอนสิ่งที่เขาร่ำเรียนมาทั้งชีวิต ให้กับเด็กกำพร้าสองคนนี้ ที่นอนอยู่หน้าประตูบ้านของเขาเมื่อสิบห้าปีก่อน วิชาดาบ วิชาปืน กลลวง... วิธีการแอบเข้าไปในคฤหาสน์โดยไม่ถูกหมาล่าเนื้อจับได้ วิธีที่จะทำให้คนตายระหว่างนอนหลับโดยไม่ทิ้งร่องรอย และวิธีที่จะไม่ลังเลยามเหนี่ยวไก... "กระสุน 6 นัด 6 ชีวิต... " ชายชราพึมพำ "ไม่ใช่" ผู้เป็นน้องสาวพูดขึ้นว่า "5 ชีวิต" "มีอยู่คนนึงที่เราจะยิงเขาสองนัด" ชายชราไม่ได้พูดอะไร เขาไม่เคยถามว่าทำไมพี่น้องคู่นี้ถึงเลือกเขา ไม่เคยถามว่าพวกเขาคิดจะทำอะไร เหมือนกับครูของเขาที่ไม่เคยถามเขาเช่นกัน แต่ตอนนี้ชายชรายังคงรู้สึกเป็นห่วงศิษย์รักทั้งสองคนของเขา ดวงตาที่เกือบจะบอดคู่นั้น เคยเห็นชีวิตผู้คนมานับไม่ถ้วน "การแก้แค้นเป็นเส้นทางที่ไม่อาจย้อนกลับได้นะเด็กทั้งสอง" เขาพูดต่อว่า "ความรู้ที่พวกเธอได้เรียนรู้จากฉันไป เพียงพอที่จะทำให้มีชีวิตมั่งคั่งมั่นคงแล้ว" "ฉันไม่อยากให้พวกเธอเดินบนเส้นทางเดียวกับฉัน ดวงตาคู่นี้คือบทลงโทษจากสวรรค์ต่อผู้มีจิตใจพยาบาท" เขาพยายามลืมตาที่ขุ่นมัวให้กว้างมากที่สุด เพื่อให้สองพี่น้องตรงหน้าเห็นความจริง "เราถูกฆ่าตายไปแล้วเมื่อยี่สิบปีก่อน" พี่พูด "ถ้ากระสุน 6 นัดนี้ ไม่ถูกยิงไปยังที่ที่พวกมันควรไป เราก็ไม่สามารถกลับมาใช้ชีวิตเหมือนคนเป็นได้อีก" ชายชราไม่ได้พูดอะไรอีก นับแต่ตอนที่เขารับสองพี่น้องนี้ไว้ ก็รู้ได้ว่าวันนี้จะมาถึงสักวัน "อืม... งั้นฉันจะไม่โน้มน้าวอะไรให้เสียเวลาอีก" เขาใช้มือประคองร่างขึ้น ตอนนี้ต่อให้แค่ลุกยืนยังลำบากสำหรับเขา แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังอยากอ้อมไปฝั่งตรงข้ามโต๊ะแล้วกอดศิษย์รักของเขาอีกสักครั้ง เขารู้ว่านี่เป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้พบกันแล้ว "นอกจากกระสุน 6 นัด นี้แล้ว อยากได้อะไรอีกมั้ย?" ชายชราถามเป็นครั้งสุดท้าย "ไม่มีแล้วครับ" พี่ตอบ ชายชราพบว่าผู้เป็นน้องสาวที่อยู่ด้านข้างขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย ถึงเขามองไม่เห็นแต่สัมผัสได้ "เป็นอะไรไป Iris?" ชายชราถาม เขารักศิษย์คนนี้มาก Iris มีความคิดที่ละเอียดอ่อน ความรู้สึกซับซ้อน แต่มือของเธอยามจับปืนกลับไม่เคยสั่นคลอน "ที่จริงฉันมีคำขออยู่อย่างนึง" Iris มองทุ่งดอกไม้ของชายชราที่นอกหน้าต่างแล้วพูดว่า "ฉันขอเก็บ Rainbow Rose ของอาจารย์ไปสักหน่อยได้มั้ย?" ... "สองทหารเสือ" หน้าที่ 224 |
สองทหารเสือ (II)
 | Name | สองทหารเสือ (II) |
| Type (Ingame) | ไอเทมเควสต์ | |
| Family | Book, สองทหารเสือ | |
| Rarity | | |
| Description | หนังสือขายดีใน Fontaine เป็นเรื่องราวการวางแผนและการล้างแค้น การปะทะกันของความยุติธรรมและความชั่วร้าย |
| ... "จบแล้ว..." ปืนคาบศิลาสองกระบอกชี้ไปที่ศีรษะของบารอน หนึ่งในนั้นมีเลือดหยดลงจากด้ามปืนไม่หยุด "ติ๋ง... ติ๋ง... ติ๋ง..." ราวกับกำลังนับเวลาถอยหลังของชีวิตของผู้ที่ถูกกระบอกปืนชี้ "โธ่เอ๊ย พวกขยะ" ท่ามกลางสายฝนนั้น บารอนมองไปยังกลุ่มคนที่ล้มลงเพราะฝีมือของมือปืนทั้งสอง "ฉันหมดเงินไปตั้งมากมาย สุดท้ายได้มาแค่รอยแผลเป็นตื้น ๆ แค่นี้เหรอ?" "รู้มั้ยว่าพวกเราเป็นใคร?" ผู้ถือปืนเอ่ยถาม "รู้แล้วจะทำอะไรได้?" "แกจะได้รายงานยมบาลถูกไง" แม้ว่าพายุฝนจะถาโถมลงมากระทบใบหน้า ดวงตา ใบหูของเขา... แต่เสียงเลือดที่หยดลงมานั้นยังคงชัดเจน ดังติ๋ง... ติ๋ง... ติ๋ง... "...ฉันรู้ Iris... Tulipe ลูก ๆ ของฉัน" บารอนตอบ เขาไม่อยากขัดขืนอีกต่อไป ในคืนที่พายุฝนกระหน่ำเช่นนี้ เขานั่งทรุดกายลงท่ามกลางโคลนอย่างเหนื่อยล้า Tulipe ถุยน้ำลายไปด้านข้าง "ยังมีหน้าเรียกว่าตัวเองเป็นพ่ออยู่อีกเหรอ? เมื่อยี่สิบปีก่อนที่ฆ่าแม่ของเรา คุณใช้แววตาแบบไหนมองเธอกินยาพิษนั่น?" บารอนถอนหายใจยืดยาวออกมาแล้วหลับตาลง เมื่อนึกย้อนไปในอดีตเมื่อ 20 ปีก่อน สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือความรู้สึกนั้นไม่ได้อึดอัดอย่างที่คิด ดวงตาคู่นั้นปรากฏต่อหน้าเขา เขาจะไม่รักเธอได้ยังไง? ท่าทางที่สง่างาม น้ำเสียงหัวเราะอันน่ารื่นรมย์ดังลอยมาจากห้องหนึ่งไปยังอีกห้องหนึ่ง แล้วเหลือบมองมาทางเขาด้วยความเขินอาย ไม่ต้องพูดถึงว่าดวงตาสีน้ำตาลดำของเธอคู่นั้น ราวกับดวงดาวประกายยามค่ำคืน เงียบสงบดั่งก้นบึ้งทะเลสาบ เขาจะปฏิเสธเธอได้ยังไง? "คุณแต่งงานกับฉันได้มั้ย?" เมื่อเผชิญหน้ากับแววตานี้ เขาปฏิเสธออกไปไม่ได้เลย แต่ทำไมเธอถึงได้ทรยศเขา? ร้องขอสิ่งต่าง ๆ จากเขามากมาย หรือแม้กระทั่งต้องการให้เขาพาเธอหนีไปใช้ชีวิตด้วยกัน? ติ๋ง... ติ๋ง... ติ๋ง... "เธอร้องขอมากเกินไป..." บารอนลืมตาขึ้นพูด "แม่ไม่เคยเรียกร้องอะไร เธอแค่หวังว่าจะใช้ชีวิตที่มั่นคงเหมือนคนอื่น" Iris โต้กลับ เลือดหยดลงมาจากด้ามปืนของเธอ แต่มือของเธอที่จับปืนไว้ไม่สั่นคลอนแม้แต่น้อย "หล่อนต้องการให้ฉันละทิ้งทรัพย์สมบัติทั้งหมดแล้วหนีไปกับหล่อนงั้นเหรอ!" บารอนตะคอกออกมา เด็กสองคนตรงหน้านี้คงไม่เข้าใจว่าอะไรคือทรัพย์สมบัติ และสถานะทางสังคม ถึงได้พูดคำที่ไร้เดียงสาแบบนี้ออกมา "เธอแค่ต้องการให้คุณละทิ้งสิ่งจอมปลอม ไม่ต้องแคร์สายตาชาวโลก แล้วมอบความรักที่แท้จริงแก่เธออย่างที่คุณเคยพูด" Iris กล่าว "ถ้าพวกเธอยืนอยู่จุดเดียวกับฉัน ก็คงเลือกเหมือนฉันแน่นอน!" "ไม่" Tulipe กล่าวอย่างหนักแน่นว่า "เราจะไม่ฆ่าคนที่เรารักเพื่อเงินและตำแหน่งอะไรนั่น ปีศาจชั่วร้ายเท่านั้นแหละ ถึงจะทำแบบนั้นได้" บารอนส่ายหน้า เขาไม่อยากโต้แย้งอีกแล้ว ติ๋ง... ติ๋ง... ติ๋ง... "ทั้งหมดนี้เพื่ออะไรกัน?" ดูเหมือนเขากำลังถามตัวเองและมือปืนทั้งสองคนนี้ "พวกเธอสูญเสียแม่ไป และฆ่าพ่อของตัวเอง... นอกจากมีความผิดแล้ว ยังเหลืออะไรไว้อีก?" Iris และ Tulipe มองหน้ากัน ทั้งสองไม่ลังเลใด ๆ "เหลือ... ความยุติธรรมไว้ไง..." เสียงปืนดังขึ้น 2 นัด ดั่งสายฟ้าฟาดกลางค่ำคืนที่ฝนพรำ หยาดฝนทุกหยดต่างสั่นสะท้านด้วยความสะพรึง สองพี่น้องยืนอยู่ท่ามกลางสายฝนเป็นเวลาเนิ่นนานโดยไม่ขยับเขยื้อน พายุฝนกระหน่ำนี้เสมือนความบ้าคลั่ง แต่ไม่มีสิ่งใดแสบหูเท่าความเงียบของทั้งสองได้เลย จากนั้นไม่นาน Iris ก็หยิบ Rainbow Rose ออกมาวางไว้ที่หน้าอกของบารอน เธอแทรกตัวไปในอ้อมแขนของพี่ชายแล้วร้องไห้เสียงดัง น้ำฝนชะล้างน้ำตาของเธอไหลลงสู่พื้นดินไม่มีใครรู้จัก สู่อาณาจักรแห่งผู้ตาย... ทันใดนั้น ร่างเธอก็สั่นเทิ้ม กระชากเสื้อของพี่ชาย "เป็นอะไร Iris?" เขาถาม "พี่ ดูนี่สิ..." เธอชี้ไปยัง Rainbow Rose ที่เพิ่งวางลงไป มันบานสะพรั่งอย่างเงียบ ๆ ท่ามกลางค่ำคืน สีสดใสดุจดั่งโลหิต "Rainbow Rose ที่แม่ชอบ... มันบานแล้ว" "สองทหารเสือ" หน้าที่ 358 |
สองทหารเสือ (III)
 | Name | สองทหารเสือ (III) |
| Type (Ingame) | ไอเทมเควสต์ | |
| Family | Book, สองทหารเสือ | |
| Rarity | | |
| Description | หนังสือขายดีใน Fontaine เป็นเรื่องราวการวางแผนและการล้างแค้น การปะทะกันของความยุติธรรมและความชั่วร้าย |
| ...ถนน Ooze หมายเลข 65 ในร้านเหล้าที่อยู่ในมุมหนึ่งของเมืองชั่วร้ายแห่งนี้ ประตูไม้บานหนึ่งถูกเตะส่งเสียงดัง "ปัง!" เสียงสนทนาที่อึกทึกครึกโครมหยุดลงทันที ผู้คนต่างวางแก้วไวน์ลง หันไปมองแขกที่ไม่ได้รับเชิญท่ามกลางพายุฝน เขามีร่างกายที่แข็งแรงกำยำ ใส่สีดำทั้งตัว เสื้อดำ หมวกสีดำ รองเท้าบูทสีดำ... ถ้าไม่ใช่เพราะแสงเทียนจากร้านเหล้าที่ส่องมายังร่างเขา คงคิดว่าลมยามค่ำคืนพัดจนประตูเปิด แขกที่ไม่ได้รับเชิญผู้นี้เอี้ยวตัวเล็กน้อย หมวกปีกกว้างปิดบังใบหน้าของเขา เผยให้เห็นเพียงคาง เขามองไปรอบ ๆ ร้านเหล้า เหมือนสงสัยว่าทำไมตัวเองถึงมาอยู่ที่นี่ จากท่าทางที่ผ่อนคลายและหายใจเหมือนยกภูเขาออกจากอก เดาได้ว่าถ้าเขาไม่ได้เพิ่งสำเร็จภารกิจยิ่งใหญ่ ก็คงเพิ่งแก้แค้นเสร็จสิ้น... ส่วนตอนนี้ เขาเพียงต้องการไวน์สักแก้ว เขาเดินไปที่บาร์ด้วยฝีเท้าอันหนักอึ้ง สายฝนที่หยดลงมาจากเสื้อผ้าของเขาตามติดเหมือนเงา เสียงรองเท้ากระทบพื้นดัง "ตึก... ตึก..." ฟังดูแข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อ ราวกับสามารถบดขยี้ทุกสิ่งที่ขวางทางเขาได้โดยไม่ลังเล "เอาไวน์แก้วนึง เข้ม ๆ" แขกไม่ได้รับเชิญผู้นั้นเอ่ยปาก น้ำเสียงต่ำทุ้มแทบทำให้ขวดไวน์แตกสลาย เจ้าของร้านรินไวน์ให้เขาอย่างไม่เต็มใจ สายตาอันโกรธเคืองของเขามองไปทางประตู แล้วนึกในใจว่า ต้องใช้เวลาเช็ดรอยเท้าพวกนั้นนานแค่ไหนกัน "ขอบใจ" ชายผู้นั้นพูดว่า "ฉันกับน้องสาวเพิ่งทำภารกิจสำคัญเสร็จ" "แล้วน้องสาวนายล่ะ?" เจ้าของร้านถามอย่างพยายามชวนคุย "ไปแล้ว เธอไปปลูกดอกไม้ เธออยากทำแบบนี้ตั้งนานแล้ว ฉันให้เงินเธอไปหมดแล้วด้วย" "แล้วจะจ่ายค่าไวน์ยังไง?" ชายผู้นั้นอึ้งชั่วขณะ ราวกับว่าเขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลย "ใช้อันนี้แล้วกัน" "ปัง!" ปืนคาบศิลากระบอกใหญ่สีดำร่วงลงบนโต๊ะ แขกที่อยู่โต๊ะใกล้ ๆ กลัวจนแก้วไวน์ในมือสั่น และหกรดกางเกง ทุกคนดูเหมือนจะกลั้นหายใจ "อันนี้ฉันไม่รับหรอก" เจ้าของร้านเหล้าแกล้งทำเป็นใจเย็นขณะตอบ แอบสอดมือที่ชงเหล้าเข้าไปในลิ้นชักใต้โต๊ะ ข้างในนั้นก็มีปืนคาบศิลาอยู่ แต่เขาไม่แน่ใจว่าจะไวกว่าชายตรงหน้ามั้ย "ใจเย็น มันเพิ่งยิงกระสุนนัดสุดท้ายออกไป และเป็นนัดที่สำคัญที่สุดด้วย ชีวิตนี้จะไม่มีลูกกระสุนออกมาจากปากกระบอกปืนนี้อีก" ชายหนุ่มพูดพร้อมดื่มไวน์แรงเข้าไป อาศัยจังหวะที่ยกแก้วไวน์ เจ้าของร้านเหลือบมองใบหน้าชายหนุ่ม เขาเป็นหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลา จมูกเป็นสันคม มีรอยแผลเป็นเล็กน้อย ดวงตาดูเศร้าหมอง... ทันใดนั้น เจ้าของร้านเหล้าก็ชักมือที่จับปืนกลับคืนมา ดูเหมือนว่า ชายตรงหน้าเขาเมามาตั้งแต่ก่อนเข้าร้าน เขาไม่ได้ตั้งใจหาเรื่อง "ขออีกแก้วได้มั้ย?" เขาถาม "นายดื่มมากไปหน่อยแล้วนะ" เจ้าของร้านตอบ "ฉันรู้ แต่คืนนี้มันพิเศษ" เขาไม่เข้าใจถึงความหมายที่เจ้าของร้านอยากไล่เขาออกไป "พิเศษตรงไหน?" "ฉันเพิ่งฆ่าคนมา" มือที่รินไวน์อยู่ของเจ้าของร้านชะงักลง ประโยคนี้ตอนออกมาจากปากของคนตรงหน้า ดูไม่เหมือนหยอกเล่น "เป็นการแก้แค้นน่ะ" ชายหนุ่มพูดเสริม "เขาทำให้แม่ฉันต้องตาย" "'เขา' คือใคร?" "'บารอน' นั่นไง" "บ้าน่า" ตอนนี้เจ้าของร้านแน่ใจได้ว่าเขาเมา "บารอน" ไม่ใช่คนที่ดีเด่อะไร ซึ่งข้อนี้ใคร ๆ ก็รู้ คนที่อยากฆ่าเขามีมากมายจนนั่งในร้านเหล้าร้านหนึ่งยังไม่พอ แต่ไม่มีใครกล้าทำแบบนั้น ถ้ายังรักตัวกลัวตาย "ถ้านายไม่ได้หูหนวก คงได้ยินเสียงปืนเมื่อไม่กี่นาทีก่อน" ชายหนุ่มเยาะเย้ย เจ้าของร้านเหล้ามองไปยังชายตรงหน้าอีกครั้ง เขามีมือใหญ่หนาแข็งแรง แค่มองก็รู้ว่าผ่านศึกมามากมาย ไม่ใช่การต่อยตีในร้านธรรมดา ๆ แต่เป็นการเดิมพันด้วยชีวิต ทันใดนั้น ความคิดหนึ่งก็แล่นเข้ามาในหัวของเขา เขานึกขึ้นได้ถึงคดีมือปืนสังหารที่กำลังโด่งดังในหนังสือพิมพ์ ผู้ก่อเหตุที่จะทิ้ง Rainbow Rose ไว้ในที่เกิดเหตุ และลงมือในค่ำคืนที่พายุฝนกระหน่ำทุกครั้ง... "อย่าบอกนะว่า... นายคือ..." ยังไม่ทันพูดจบ ด้านนอกก็มีสายฟ้าสายหนึ่งฟาดลงมา สายลมกระหน่ำพัดประตูเปิดออก ความมืดมิดถาโถมเข้ามาในร้านเหล้า กลืนกินทุกคน ณ ที่แห่งนั้น เมื่อไฟของร้านเหล้าสว่างขึ้นอีกครั้ง ชายตรงหน้าก็หายไปเสียแล้ว เหลือไว้เพียงปืนคาบศิลากระบอกดำขลับของเขา มันช่างเหมือนมัจจุราชผู้เคร่งขรึม จ้องมองมาทางทุกคนอย่างเงียบ ๆ จ้องมองค่ำคืนที่เป็นของมัน... "สองทหารเสือ" จบ |
A lot of it, just check the leaks sub-editor or Google it