| items per Page |
|
| Table of Content |
| ความฝันที่แตกสลาย - แสงจันทร์ |
| ความฝันที่แตกสลาย - คริสตัล |
| ความฝันที่แตกสลาย - ไพลิน |
| ความฝันที่แตกสลาย - หัวใจของศิลา |
ความฝันที่แตกสลาย - แสงจันทร์
 | Name | ความฝันที่แตกสลาย - แสงจันทร์ |
| Type (Ingame) | ไอเทมเควสต์ | |
| Family | Book, ความฝันที่แตกสลาย | |
| Rarity |  | |
| Description | คอลเล็กชั่นเรื่องราวแฟนตาซีซึ่งเป็นที่นิยมไปทั่วทุกประเทศใน Teyvat มันบอกเล่าถึงเรื่องราวของร้านขาย ของโบราณที่ลึกลับแห่งหนึ่ง |
| -แสงจันทร์- ว่ากันว่ามีมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งที่ถูกสายลมลืมเลือนอยู่ในเมือง เพียงแค่ยืนอยู่เบื้องหน้าน้ำพุแล้วหลับตาลง รอจนหัวใจเต้นครบสามสิบห้าครั้ง จากนั้นเดินวนตามเข็มนาฬิกาเจ็ดรอบ ตามด้วยเดินทวนเข็มนาฬิกาอีกเจ็ดรอบ เมื่อลืมตาขึ้นแล้วจะพบว่า เท้าของคุณได้พาคุณมาถึงหน้าร้านเล็กๆแห่งหนึ่ง ———— "ขอโทษนะคะ...มีใครอยู่ไหม" Veiga ถามอย่างเขินอาย ในขณะที่ประตูปิดลงด้านหลังเธอ กระดิ่งที่แขวนอยู่บนประตูก็ดังขึ้น เสียงใสๆของมันก้องกังวานไปทั่วห้องที่อับทึบนี้ แสงรำไรยามพลบค่ำลอดผ่านกระจกที่ขุ่นมัวตรงชั้นวางของ ในร้านเต็มไปด้วยข้าวของที่ดูแปลกตา เธอเดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง เพราะเกรงว่าจะไปเหยียบข้าวของเสียหาย ไม่มีเสียงตอบรับจากในร้าน Veiga เลยเริ่มพินิจดูข้าวของต่างๆที่อยู่รอบตัวเธอ: ชิ้นส่วนเครื่องจักรกลที่ซับซ้อน พิณโบราณที่งดงาม กระเบื้องแตกที่สลักลวดลายอันแปลกประหลาด โซ่ตรวนเก่า ๆ ที่เต็มไปด้วยร่องรอยขูดขีด มงกุฎที่ถูกลืมของพวกขุนนาง ขณะที่เธอกำลังสำรวจดูข้าวของเหล่านี้อยู่ ทันใดนั้น เจ้าของร้านที่มีนัยน์ตาเรียวยาวราวกับจิ้งจอกก็ปรากฏตัวขึ้นด้าน หลังเธอ "เขี้ยวนั่น ครั้งหนึ่งเคยเป็นของราชันหมาป่า ตอนนี้คงเหลือเพียงเขี้ยวนี้และเหล่าทวยเทพที่ยังจำได้ว่าดินแดน แห่งนั้นเคยถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งและหิมะ" เธอพูดอย่างแผ่วเบา "ยินดีต้อนรับ มีอะไรที่ถูกใจ ที่อยากได้ไหม?" "มีของสิ่งใดที่ช่วยให้คน...ลืมไหมคะ" "อ๋อ มีสิ" Veiga เอามือทาบอกของเธอไว้แน่น พร้อมถามต่ออย่างรีบร้อนว่า: "แม้แต่คนที่สำคัญอย่างมากก็ทำให้ลืมได้หรอ" เจ้าของร้านผู้มีดวงตาราวจิ้งจอกทำหน้าขรึมพร้อมกับพยักหน้า: "ฉันรู้ว่า เธออยากจะลืมหนุ่มคนนั้น คนที่มีแววตาสดใสราวกับแสงจันทร์ เขาหายตัวไปนานแล้ว และได้ทิ้งหลุมดำไว้ในใจเธอ ไม่ว่าจะเจอเหตุการณ์ใด ก็ไม่สามารถถมมันให้เต็มได้ แม้ในยามที่มีความสุข ก็ยังรู้สึกเหมือนเห็นแสงจันทร์อยู่ตรงหน้าแต่จับต้องมันไม่ได้" Veiga ที่กำลังตกตะลึง ทำได้เพียงพยักหน้า เจ้าของร้านที่มีดวงตาเหมือนจิ้งจอกหยิบขวดไวน์ขึ้นมาจากที่ใดก็ไม่ทราบ "ไวน์ขวดนี้จะทำให้เธอลืมความเจ็บปวด" "ในอดีตกาลที่ลมหนาวเย็นพัดอย่างแรงกล้า เพื่อให้พวกเขามีกำลังที่จะดำรงชีวิตต่อไป เหล่าบรรพชนได้หมักบ่มไวน์นี้ขึ้นอย่างลับๆ ลึกลงไปในพื้นน้ำแข็ง ต่อมาวิถีชีวิตของผู้คนอยู่ดีมีสุขมากขึ้น เลยหลงลืมกรรมวิธีในการหมักบ่มไวน์ชนิดนี้ไปเสียแล้ว" เธอเอียงขวดไวน์ไปมา "เหลือไม่มากแล้ว ในเมื่อเธอถูกชะตากับร้านนี้ งั้นฉันยกให้ฟรีแล้วกัน หากเธอมั่นใจว่านี่คือสิ่งที่เธอต้องการจริง ๆ..." Veiga รับเอาแก้วไวน์ที่เจ้าของร้านตาจิ้งจอกส่งมาให้ แก้วใบนี้ครั้งหนึ่งเคยถูกประดับไปด้วยอัญมณีหลากชนิด ซึ่งได้ถูกแกะออกไปหมดแล้ว เหลือไว้เพียงร่องรอยที่เต็มไปด้วยความว่างเปล่าที่น่าเหงาใจยิ่งนัก เมื่อ Veiga รู้สึกตัวขึ้นอีกที เธอก็ยืนอยู่ที่หน้าบ่อน้ำพุ "เอ๊ะ นี่ฉันมาทำอะไรที่นี่" เธอคิดในใจ เธอก้าวเท้าไปอย่างเร่งรีบใต้แสงจันทร์สว่างจ้า แสงยามพลบค่ำได้หมดไปแล้ว ถ้าเธอไม่รีบกลับไปล่ะก็... ส่วนเรื่องร้านเล็กๆที่แสนประหลาด วิธีการเดินทางไปร้าน รวมถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในร้านนั้นเธอได้ลืมมันแล้วไปทั้งหมด ———— "เธอไปแล้วล่ะ" เจ้าของร้านที่มีดวงตาราวจิ้งจอกพูดขึ้น หลังจากประตูร้านปิดและกระดิ่งเงียบเสียงลง ชายหนุ่มผู้มีดวงตาสดใสราวกับดวงจันทร์ก้าวออกมาจากหลังร้าน "ขอบใจคุณมากนะ" "ที่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่เธอมาที่นี่" "หก...ไม่สิ เจ็ดครั้งแล้ว" ชายหนุ่มดูท่าทีลังเล ถามขึ้นว่า "ไวน์นั่นช่วยได้จริง ๆ หรือ ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อคุณนะ เพียงแต่..." เธอยิ้มโดยไม่แสดงความเห็น "มันทำให้ลืมความเจ็บปวดได้ แต่เท่าที่เห็น เรื่องราวที่ผ่านมาระหว่างพวกคุณ สำหรับเธอแล้วมันไม่ใช่ความเจ็บปวด ไวน์นี้จึงทำได้เพียงบรรเทาความคิดถึงที่เธอมีต่อคุณ และความเจ็บปวดจากการสูญเสียคุณได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น" "ทุกครั้งที่เธอเห็นแสงจันทร์ เธอจะเห็นเงาของคุณอยู่ในนั้น และความทรงจำก็จะถาโถมกลับมา ไม่ว่าจะเป็นการพบกันที่ Ludi Harpastum การใช้เวลายามบ่ายใต้ต้นไม้ด้วยกันที่ Windrise วิวทิวทัศน์ที่ Cape Oath การจูงมือกันหลบหนีออกมาจากงานเฉลิมฉลองกลางฤดูร้อน บทเพลงและผ้าคลุมขนนกที่คุณมอบให้เธอในงานชุมนุมของเหล่านักกวี ความทรงจำเหล่านี้ เธอคงไม่อยากให้มันโดนพรากไปจากเธอ" "...ในร้านนี้มีไวน์อีกขวดที่จะทำให้คนลืมอย่างหมดสิ้น หากคุณต้องการ...ฉันให้เธอดื่มขวดนั้นก็ได้นะ" เธอยิ้มเล็กน้อยขณะที่มองชายหนุ่ม เขาครุ่นคิดอยู่นานและถอนหายใจ "บอกฉันที...เหตุใดคุณจึงยืนกรานที่จะจากเธอไป" "เหอะๆ ก็เพราะสิ่งนี้ไงล่ะ" เขาหยิบคริสตัลทรงกรวยแหลมชิ้นหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ในขวดนั้นมีสัญลักษณ์บางอย่างที่มองเห็นได้อย่างเลือนราง "ได้ยินมาว่าคนที่ครอบครองของสิ่งนี้ สักวันจะต้องหายไปจากโลกนี้" "ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ฉันจากเธอไปยิ่งเร็วยิ่งดี ตอนนี้เธอยังสาวอยู่ ยังพอมีเวลา" "ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง" เธอหัวเราะพร้อมกับพูด "คุณก็เป็นหนึ่งในผู้ที่ถูกเลือกสินะ" "เห็นจะเป็นเช่นนั้น... คุณรู้ไหมว่าชะตากรรมของผู้ที่ถูกเลือก เป็นคนสุดท้ายจะเป็นอย่างไร" ชายหนุ่มถามอย่างเร่งร้อน เธอเพียงแค่ฝืนยิ้ม แต่ไม่ได้ให้คำตอบใดๆ "ฉันก็ควรไปแล้วล่ะ ในเมื่อได้ครอบครองสิ่งนี้แล้ว ก็ควรจะไปจัดการเรื่องที่จำเป็นต้องทำเสียที" "แล้วถ้าสาวน้อยคนนั้นกลับมา จะให้ฉันทำอย่างไร" "ฉันว่า...น่าจะปล่อยให้เธอจัดการด้วยตัวเอง" "คุณช่างเป็นผู้ชายที่ไร้หัวใจเสียจริง" |
ความฝันที่แตกสลาย - คริสตัล
 | Name | ความฝันที่แตกสลาย - คริสตัล |
| Type (Ingame) | ไอเทมเควสต์ | |
| Family | Book, ความฝันที่แตกสลาย | |
| Rarity | | |
| Description | คอลเล็กชั่นเรื่องราวแฟนตาซีซึ่งเป็นที่นิยมไปทั่วทุกประเทศใน Teyvat มันบอกเล่าถึงเรื่องราวของร้านขาย ของโบราณที่ลึกลับแห่งหนึ่ง |
| -กระจกสี- ว่ากันว่าที่เมืองท่าเรือ มีมุมเล็ก ๆ ที่ถูกลืมโดยก้อนหินจากภูเขาและเสียงเกลียวคลื่น เพียงคุณยืนตรงที่ที่มีสายลมจากทะเลพัดผ่านแล้วหลับตาลง เดินออกไปจากเสียงเจี๊ยวจ๊าวของฝูงชนสี่สิบเก้าก้าว เมื่อเสียงเต้นของหัวใจดังกลบเสียงฝูงชนแล้ว ให้ลืมตาขึ้น แล้วจะพบว่า เท้าของคุณได้พาคุณมายังหน้าร้านเล็กๆแห่งหนึ่ง ———— "มีใครอยู่ไหม" Yu'an ส่งเสียงทักทาย เขาก้าวเข้าไปในร้านอย่างลังเล ประตูได้ปิดลงหลังชายหนุ่ม เสียงกระดิ่งกรุ๋งกริ๋งยังคงก้องกังวานอยู่ในร้าน เสียงคลื่นซัดฝั่งที่เล็ดลอดเข้ามาในร้านก็เหมือนกับความทรงจำ ที่กำลังกลับมา ในร้านที่คับแคบนี้มีข้าวของโบราณ ที่ดูแปลกตาวางเป็นกองๆ Yu'an กวาดตามองสินค้าในร้านอย่างระมัดระวัง ด้วยกลัวว่าเสื้อคลุมผ้าไหมของเขาจะเปื้อนฝุ่นที่อาจจะมีอายุมากกว่าเขาเสียอีก โคมไฟกระดาษที่เหลืองซีด เขี้ยวมหึมาจากอสูรหลากชนิด เศษอุกกาบาตสีดำขลับ เดือยรูปทรงเรขาคณิตสีทองหม่นที่สร้างขึ้นจากวัสดุลึกลับ ในขณะที่เขากำลังหยิบขวดคริสตัลที่บรรจุผงสีขาวราวหิมะขึ้นมาดูนั้น เขาได้ยินเสียงอ่อนหวานจากคนที่มายืนอยู่ข้างเขา "นั่นคือเกลือที่ตกผลึกจากน้ำตาของอสูรโบราณตนหนึ่ง" เสียงที่ทำลายความเงียบ ดั่งก้อนหินทำลายพื้นผิวที่ราบเรียบ ของผืนน้ำทำให้เขาสะดุ้งโหยง และทำขวดหลุดมือโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่เขากลับไม่ได้ยินเสียงบาดหูของขวดที่แตกตามที่เขาคาดไว้ เจ้าของร้านที่มีดวงตาราวจิ้งจอกคว้าขวดไว้ได้อย่างไรก็ไม่ทราบ ได้นำมันกลับไปวางไว้บนชั้นวางตามเดิม "ฉันคือ...เอิ่ม...ฉันลืมแล้วว่าใครแนะนำร้านนี้ให้กับฉัน" เธอผงกหัวเล็กน้อย แต่สีหน้าเธอไม่ได้แสดงความเห็นใดๆ "ยินดีต้อนรับ มีอะไรที่ถูกใจ ที่อยากได้ไหม?" "ฉันมองหาของขวัญชิ้นนึงเพื่อที่จะเอาไปให้...หญิงสาวที่ฉันชอบคนหนึ่งน่ะ" "ฉันจะขอเธอแต่งงาน เลยคิดว่าหากมีของขวัญสักชิ้นที่จะมอบให้ด้วยเธอก็คงจะดี" Yu'an เลียริมฝีปากอย่างประหม่า เงยหน้าขึ้นสบตากับดวงตาลึกล้ำที่มีสีทองดุจอำพันของเจ้าของร้านสาว สบตากันอยู่พักหนึ่ง เพื่อก็พูดขึ้นว่า: "ฉันรู้แล้วล่ะ" ร่างอันผอมเพรียวของเธอเดินลึกไปในร้านและหายไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเธอกลับมา ในมือของเธอถือวัตถุส่องแสงสีรุ้งแวววับอยู่ เมื่อมองเข้าไปใกล้ ๆ ถึงทราบว่าเป็นคริสตัลสิบด้านรูปทรงว่าวที่งดงามยิ่งนัก "ตำนานของ Crystal Heart คุณลูกค้าก็น่าจะเคยได้ยินมาบ้าง" ถึงแม้ Yu'an จะไม่เคยได้ยินตำนานที่ว่า แต่เขาก็พยักหน้า "มีคำกล่าวไว้ว่าคริสตัลนี้เป็นเพียงการลอกเลียนแบบอย่างหยาบ ๆ จากของจริงเท่านั้น คริสตัลของจริงจะสามารถฉายความปรารถนาในก้นบึ้งหัวใจให้เห็น ได้ เมื่อพลังชีวิตของสัตว์เวทกำลังจะหมดลง ความเศร้าโศกที่ไม่สามารถทำตามความปรารถนาได้กลั่นมันขึ้นมา ลองส่องดูสิ..." สาวตาจิ้งจอกส่งสัญญาณให้ Yu'an ที่อยู่ตรงกันข้ามมาส่องดูฉากอันเลือนรางในคริสตัลกับเธอ ช่วงเวลาหลายหมื่นปีได้แล่นผ่านตาของเขาไปอย่างรวดเร็ว หมู่ดาว มหาสมุทรและพื้นพิภพหมุนเปลี่ยนไปราวกับเมฆหมอก ผืนหิมะละลายกลายเป็นทุ่งหญ้าเขียวขจี ที่ราบถูกตัดขาดโดยสายน้ำ เมืองผุดขึ้นราวกับรังมด อาณาจักรต่าง ๆ ล่มสลายลงราวกับก้อนอิฐ... -พลบค่ำยามราตรี แสงจันทร์สาดส่องเกลียวคลื่น เมื่อรู้ตัว Yu'an ก็พบว่าตัวเองนั้นกำลังเดินอยู่ที่ท่าเรือ มือของเขากำวัตถุของแข็งที่เหมือนคริสตัลนั้นไว้แน่น ตอนนี้มันอุ่นราวกับเลือดก็ไม่ปาน "จริงสิ นี่คือ Crystal Heart" เขาคิดในใจในขณะที่เร่งฝีเท้าอย่างฉับไวใต้แสงจันทร์ แค่เอาของสิ่งนี้ให้เธอ แค่มอบให้เธอ ฉันก็คง...ฉันจะต้อง... ———— กระดิ่งที่แขวนอยู่บนประตูส่งเสียงกรุ๋งกริ๋งขึ้นมา "ยินดีต้อนรับ มีอะไรที่ถูกใจ ที่อยากได้ไหม?" "ฉันอยากจะส่งของหน่อย...ไม่รู้ว่าสิ่งนี้ถือเป็นอัญมณีหรือเปล่า" ลำแสงส่องผ่านกระจกคริสตัลที่เจียระไนอย่างประณีต สะท้อนระยิบระยับไปทั่วทั้งร้าน "ชายผู้หนึ่งที่ชอบฉันให้ฉันมา เขาบอกว่าถ้าเรามองเข้าไปในคริสตัลนี้พร้อมกัน เราจะเห็นสิ่งที่มหัศจรรย์" "แต่ไม่รู้ทำไม มันทำให้ฉันรู้สึกอึดอัด จริงอยู่มันเป็นอัญมณีที่งดงาม แต่ทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องของชายผู้นั้นก็มันทำให้ฉันหงุดหงิดชะมัด ดังนั้นฉันเลยอยากขายมันให้ร้านของคุณ" "ฉันเข้าใจ แต่นี่คือคริสตัลสิบด้านรูปทรงว่าวที่มีราคาสูง คุณอยากได้ Mora เท่าไหร่สำหรับคริสตัลชิ้นนี้งั้นเหรอ?" "จริง ๆ แล้วฉันไม่อยากได้เงินหรอกนะ เดี๋ยวฉันขอดูของก่อน เอ๊ะนี่มัน...เกลือนี่นา อืม มันก็ถึงเวลาที่ฉันควรไปสักการะ Sal Terrae แล้วสินะ งั้นฉันขอเกลือนี้แลกกับคริสตัลแล้วกัน" ———— เจ้าของร้านผู้มีตาจิ้งจอกนั่งอยู่หลังร้านคนเดียว เธอหมุนคริสตัลรูปทรงเรขาคณิตที่ประณีตไปมา "ในคริสตัลนี้ ฉันมองเห็นสิ่งที่ไม่ค่อยดี ธาตุแท้ของชายหนุ่มคนนั้น มันไม่น่าอภิรมย์เอาเสียเลย" "แต่จะว่าไปแล้ว เขาก็เป็นเพียงชายหนุ่มที่หวังจะได้แต่งงานกับคนในตระกูลธุรกิจ เกลือที่มั่งคั่งและทรงอิทธิพล แล้วเขาจะใช้ทุกวิถีทางปีนป่ายขึ้นไป ถึงแม้เขาจะเป็นเพียงชายผู้ต่ำต้อยก็เถอะ ถ้าไม่ได้เห็นความจริงจากเรื่องนี้ ต่อให้คู่หนุ่มสาวนี้ไม่ได้มีความจริงใจต่อกัน แต่บางทีพวกเขาอาจอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขได้ ในเมื่อความสุขมันก็เป็นความคุ้นชินอย่างหนึ่ง ไม่เกี่ยวอะไรกับความรัก" เธอจิบไวน์เล็กน้อย แล้วยิ้มให้กับตัวเอง "แต่ว่าฉันไม่สามารถให้อภัยคนประเภทนั้นได้อย่างเด็ดขาด" "ในอีกแง่หนึ่ง มันง่ายมากนะที่จะเปิดใจกับคนแปลกหน้า ฉันรู้ว่าเมื่อเขาก้าวเท้าออกไปจากร้านนี้แล้ว เราก็จะไม่ได้พบกันอีก งั้นบอกความจริงกับเขาหน่อยจะเป็นไรไป แต่กับคนที่ใกล้ชิด ยิ่งใกล้ชิดกันมาก ยิ่งต้องการผลประโยชน์มาก ก็ยิ่งต้องระวังให้มาก แต่เขาจะรู้ได้ยังไงล่ะ..." "ขอโทษด้วยนะ ที่ให้เธอออกไปผจญภัยแบบนั้น แต่ยังไงก็เถอะ ได้เธอกลับมาแล้วมันช่างดียิ่งนัก" เธอปรายตาลง "ในเมื่อนี่เป็นความต้องการของเธอ ฉันจะดูแลเธออย่างดี...แต่ว่า นานๆทีออกไปท่องโลกบ้าง ไปดูว่าผู้คนทุกวันนี้เป็นยังไง มันก็สนุกดีไม่ใช่หรือ" |
ความฝันที่แตกสลาย - ไพลิน
 | Name | ความฝันที่แตกสลาย - ไพลิน |
| Type (Ingame) | ไอเทมเควสต์ | |
| Family | Book, ความฝันที่แตกสลาย | |
| Rarity | | |
| Description | คอลเล็กชั่นเรื่องราวแฟนตาซีซึ่งเป็นที่นิยมไปทั่วทุกประเทศใน Teyvat มันบอกเล่าถึงเรื่องราวของร้านขาย ของโบราณที่ลึกลับแห่งหนึ่ง |
| -ไพลิน- ว่ากันว่ามีมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งที่ถูกสายลมลืมเลือนอยู่ในเมือง เพียงคุณยืนอยู่ใจกลางจัตุรัสแล้วหลับตาลง เดินวนตามเข็มนาฬิกาเจ็ดรอบ ตามด้วยเดินทวนเข็มนาฬิกาอีกเจ็ดรอบ จากนั้นเดินตรงไปสี่สิบก้าว เมื่อเสียงเจี๊ยวจ๊าวของผู้คนแล้วฝูงนกซาลงให้ลืมตาขึ้น แล้วจะพบว่าเท้าของคุณได้พาคุณมาถึงหน้าร้านเล็กๆแห่งหนึ่ง ———— เจ้าของร้านผู้มีดวงตาเรียวยาวราวจิ้งจอกเปิดประตูกระจกหน้าร้านของเธอ แสงจันทร์ที่สาดเข้ามา ดูราวกับว่าได้กวาดเอาละอองดาวบนท้องฟ้ามาโปรยลงบนเคาท์เตอร์ ไม่ว่าจะเป็นดอกไม้ที่เบ่งบาน ลูกขนไก่ที่เต็มไปด้วยฝุ่น หนังสือจารึกเก่าเก็บที่ถูกแมลงกินจนพรุน จนถึงธนูที่ไร้สาย สิ่งของเก่าแก่ในห้องที่บ่งบอกว่าเป็นของราชวงศ์ในอดีต ได้ถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีเงินอันเยือกเย็นจากฟากฟ้ายามค่ำคืน "เฮ้ ช่วงนี้ธุรกิจเป็นยังไงบ้าง" เสียงทักทายอย่างถากถางดังมาจากหลังร้าน เจ้าของร้านหมุนตัวมาดู ในที่ที่แสงจันทร์ส่องไปไม่ถึง ก็เห็นลูกค้าเก่าที่คุ้นหน้านั่งบนเก้าอี้อย่างสบายอารมณ์ "ธุรกิจก็เรื่อย ๆ แหละ แต่ช่วงนี้ฉันต้องคอยระวังพวกหัวขโมย" เจ้าของร้านตาจิ้งจอกตอบพร้อมกับยิ้มน้อยๆ "คุณจะปฏิเสธลูกค้าเก่าแก่ของคุณอย่างงี้หรอ" ลูกค้าถอนหายใจ "ของในร้านคุณเนี่ย ไม่มีอะไรน่าซื้อด้วยซ้ำ ยิ่งขโมยแล้วล่ะก็..." "แล้วเรื่อง...การล่าเป็นยังไงบ้าง" "อะไรกัน นี่คิดว่าฉันจะมาขายของโจรที่นี่งั้นเหรอ" "นายพราน"ถอนใจอย่างผิดหวัง แต่เจ้าของร้านยังคงยิ้ม "ไม่ใช่ยังงั้น ฉันไม่เคยได้ยินคุณใช้คำว่า"ของโจร"เลยนะ" "ของเปลี่ยนมือ ของขวัญ ของบริจาค สมบัติล้ำค่า...ถึงแม้จะเป็นเพียงหัวขโมยที่ท่องไปตามตรอกซอกซอย แต่คุณก็ทำการกุศลไปไม่น้อยเลยนะ" "แต่มันไม่ใช่เหตุผลที่ฉันมาที่นี่ในครั้งนี้ ฉันอยากจะมาขอ"ไวน์"ขวดนั้นจากคุณ ไวน์พิเศษที่สามารถทำให้ลืมคนที่อยากลืมได้" ถึงแม้คำพูดของหัวขโมยจะฟังดูห้วนๆ แต่มุมปากเขาก็มีรอยยิ้มที่จริงใจ "ฉันเสียใจจริง ๆ แต่มันมีคนซื้อไปแล้ว" ขวดไวน์ที่เขาแอบฉกมาใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อเมื่อครู่ ไม่รู้ว่าไปอยู่ในมือเธอตั้งแต่เมื่อไร "สินค้าทุกอย่างในร้านนี้มีเจ้าของหมดแล้ว เจ้าของของไวน์ขวดนี้ก็จะมารับมันในอนาคตอันใกล้นี้" "ฝีมือฉันยังสู้คุณไม่ได้ ช่างน่าขายหน้าเสียจริง" หัวขโมยผู้กล้า ยิ้มอย่างเจ็บปวด "ฉันพึ่งรู้ว่า ความคิดถึงมันหนักเสียยิ่งกว่าทองคำ ในสายงานของฉันต้องกระโจนบนหลังคา ไหนยังจะต้องวิ่งไปตามคานอีก ฉันจึงต้อง...กำจัดน้ำหนักต่างๆที่มันไม่จำเป็นออกไป" "...ไม่รู้ว่า หญิงสาวผู้มีตาสีฟ้าดุจไพลินผู้นั้น จะรู้สึกถึงความหนักอึ้งอย่างที่ฉันรู้สึกรึเปล่า" ———— ทันใดนั้น เจ้าของร้านก็สะดุ้งตกใจกับเสียงกระดิ่งหน้าประตู ลูกค้าที่เข้ามาคือแม่มดผู้มีตาสีฟ้า เธอถือหอกยาวที่ดูปราดเปรียว เช่นเดียวกับรูปร่างเธอ รอยสักบนใบหน้าของเธอบ่งบอกถึงการเคยโดนลงทัณฑ์จากชนชั้นสูง เธอเมินเฉยต่อข้าวของที่วางระเกะระกะอยู่เต็มร้าน และพุ่งตัวมายังเคาท์เตอร์ราวกับดาบพุ่งสู่หัวใจศัตรู "ยินดีต้อนรับ มีอะไรที่ถูกใจ ที่อยากได้ไหม?" "ฉันมีของที่อยากจะขายต่อชิ้นนึง" น้ำเสียงของเธอฟังดูเยือกเย็นแต่เปราะบาง เหมือนน้ำแข็งแผ่นบางที่กำลังจะแตกสลาย ในขณะที่พูด เธอหยิบคริสตัลสีน้ำเงินชิ้นมหึมาขึ้นมาวางบนเคาท์เตอร์ "หัวขโมยคนนึงแกะมันออกมาจากถ้วยเงินของชนชั้นสูง เขามอบมันให้แก่ฉัน ทำให้ฉันโดนเจ้านายลงโทษ" "แต่เรื่องนั้นมันก็หลายปีมาแล้ว ฉันยังคิดว่าเวลาที่ผ่านไปจะช่วยคลายความโกรธเกลียด และเปลี่ยนใจที่ยังอยากเจอเขา..." "งั้นเหรอ แล้วคุณอยากจะได้ Mora เท่าไหร่สำหรับของสิ่งนี้" แม่มดสาวชี้ไปยังตู้เก็บเครื่องเงิน ในตู้มีถ้วยเงินของชนชั้นสูงที่ถูกแกะอัญมณีออกไป เจ้าของร้านตาจิ้งจอกหมุนคริสตัลในมือไปมา แสงสีฟ้าสดใสที่สะท้อนจากคริสตัลส่องวิบวับไปทั่วร้าน "ฉันเข้าใจแล้วล่ะ ถ้านี่เป็นสิ่งที่คุณต้องการจริง ๆ แล้วล่ะก็..." เมื่อคนเราเจออุปสรรค ก็จะเกิดความกังวลว่าสิ่งที่ทำไปจะไร้ความหมาย ในใจคนก็จะเกิดรอยแยกที่เกิดจากความกลัว ความตายมักจะตามหลังความกลัวมาในไม่ช้า เช่นเดียวกับความหนามเย็นที่เสียดแทงเข้ากระดูก หลายคนเมื่อใกล้ถึงความตายถึงรู้ตัวว่า ตัวเองได้เผลอเผยจุดอ่อนให้คนอื่นรู้ในช่วงเวลาใดก็ไม่ทราบ เธอยกคริสตัลสีน้ำเงินขึ้นมาดูใต้แสงจันทร์ ดวงตาจิ้งจอกที่มีนัยน์ตายาวเรียวของเธอเพ่งมองเข้าไปในคริสตัลอย่างตั้งใจ เธอชื่นชมมันด้วยความดีใจเมื่อเห็นตราประทับของตระกูลชนชั้นสูงที่ เก่าแก่ปรากฏขึ้น มันเลือนหายไป แล้วก็ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง ว่ากันว่า หากเพ่งมองเข้าไปในคริสตัลในเวลาที่ถูกต้องแล้วล่ะก็ จะสามารถเห็นอดีตและอนาคต หรือแม้แต่ธาตุแท้ของคนได้ เหมือนดั่งที่ตำนานกล่าวว่าที่ใดที่หนึ่งบนโลกใบนี้ มีทุ่งดอกแดนดิไลออนที่กว้างราวมหาสมุทร อีกตำนานกล่าวว่าเคยมีดวงจันทร์สามดวงบนท้องฟ้า ชื่อว่า Aria, Sonnet และ Canon สามพี่น้องที่ถูกพรากจากกันโดยความตายจากหายนะครั้งใหญ่ หรือตำนานที่กล่าวว่าเคยมีแม่มดสาวที่สามารถเห็นความตายได้ก่อนที่มันจะมาถึง แต่ท้ายสุดเธอก็ต้องตายด้วยหัวใจที่แตกสลาย ในขณะที่หัวขโมยที่อยู่โพ้นทะเลยังคงเฝ้ารอวันที่จะได้เจอเธออีกครั้ง เธอรู้ดีว่า ถึงแม้เธอจะละทิ้งสมบัติเหล่านี้ไป ตำนานทั้งหลายจะไม่เลือนหายไปด้วย และตอนจบของเรื่องก็ไม่สามารถย้อนกลับมาแก้ไขได้ ถ้างั้นเก็บสะสมสมบัติที่เต็มไปด้วยตำนานเหล่านี้ไว้ในร้านเธอไม่ดีกว่าหรือ |
ความฝันที่แตกสลาย - หัวใจของศิลา
 | Name | ความฝันที่แตกสลาย - หัวใจของศิลา |
| Type (Ingame) | ไอเทมเควสต์ | |
| Family | Book, ความฝันที่แตกสลาย | |
| Rarity | | |
| Description | คอลเล็กชั่นเรื่องราวแฟนตาซีซึ่งเป็นที่นิยมไปทั่วทุกประเทศใน Teyvat มันบอกเล่าถึงเรื่องราวของร้านขาย ของโบราณที่ลึกลับแห่งหนึ่ง |
| -หัวใจหิน- ว่ากันว่าที่เมืองท่าเรือ มีมุมเล็ก ๆ ที่ถูกลืมโดยก้อนหินจากภูเขาและเสียงเกลียวคลื่น เพียงคุณยืนตรงที่ที่มีสายลมจากทะเลพัดผ่านแล้วหลับตาลง เดินออกไปจากเสียงเจี๊ยวจ๊าวของฝูงชนสี่สิบเก้าก้าว เมื่อเสียงเต้นของหัวใจดังกลบเสียงฝูงชนแล้ว ให้ลืมตาขึ้น แล้วจะพบว่า เท้าของคุณได้พาคุณมายังหน้าร้านเล็กๆแห่งหนึ่ง... ———— "มีใครอยู่ไหม" ชายสวมเสื้อคลุมฟางข้าวเคาะประตูถาม มองผ่านหน้าต่างที่เต็มไปด้วยฝุ่น เขาเห็นสินค้าที่จัดแสดงอยู่ในร้าน: ขวดที่เรืองแสงระยิบระยับบรรจุละอองดาว มีดสั้นหัก ๆ ที่วาววับดุจเกล็ดน้ำแข็ง ม้วนภาพวาดเก่าเก็บสีเหลืองซีด เม็ดยาประหลาดที่มีเมฆหมอกรายล้อมเหมือนกระเบื้องที่มีเกล็ด น้ำแข็งบางๆเคลือบอยู่ เขาเดินเข้าไปในร้าน ประตูร้านปิดลงตามหลังเขา ในขณะที่เขากำลังสำรวจดูข้าวของโบราณมหัศจรรย์ที่ดูเหมือนจะไม่ ได้มาจากโลกใบนี้ ข้างๆเขาก็มีเสียงอ่อนหวานของหญิงสาวดังขึ้น "ยินดีต้อนรับ มีอะไรที่ถูกใจ ที่อยากได้ไหม?" เขาหันกลับมามองด้วยความตกตะลึง เจ้าของร้านผู้มีดวงตาจิ้งจอกก็ยิ้มอ่อนๆให้เขา "คืออย่างงี้ ฉันอยากได้ของสักชิ้นนึง เพื่อจะเอาไปชดใช้หนี้ที่ติดค้างในอดีต" น้ำเสียงของเขามีความระมัดระวัง ซึ่งขัดกับรูปลักษณ์ของเขาอย่างมาก "งั้นเหรอ ฉันเข้าใจแล้ว..." ตาสีทองราวจิ้งจอกของเจ้าของร้านเปล่งประกาย เธอมองดูเสื้อคลุมฟางข้าวของเขาที่เปียกชุ่มตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้ว พยักหน้า จากนั้นเธอก็ก้มตัวลงไปหาครู่หนึ่ง แล้วหยิบเอา Cor Lapis ที่งดงามชิ้นหนึ่งออกมาจากด้านล่างของตู้ Cor Lapis เปล่งประกายสีทองอ่อนอยู่ในมือของเจ้าของร้าน เฉดสีเดียวกันกับดวงตาของเธอ ชายหนุ่มรับเอา Cor Lapis มา เขาพินิจดูอย่างละเอียดใต้แสงจันทร์ ภายใต้แสงยามค่ำคืนแสงสีทองเข้มดูเหมือนจะซ่อนพายุลูกใหญ่ไว้ มือของเขายังสั่นอยู่ "Cor Lapis ก้อนนี้ คือ Cor Petrae ไม่ว่าจะเป็นหินที่แข็งแกร่งเพียงไหน เมื่อผ่านเวลาที่เนิ่นนานไป ก็จะกลั่นออกมาเป็นหัวใจที่ใสบริสุทธิ์" เสียงของเจ้าของร้านฟังดูเหมือนจะมาจากที่ไกลแสนไกล ชายหนุ่มฟังแล้วพยักหน้า "นี่คือสิ่งที่ฉันตามหา" ชายหนุ่มตอบอย่างจริงจัง พร้อมทั้งวางถุง Mora ที่หนักอึ้งลงบนโต๊ะ แล้วเดินออกจากร้านไปสู่สายฝนยามค่ำคืน ———— "เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้แหละ" หลังจากที่เธอพูด เธอหรี่ตาที่เหมือนจิ้งจอกของเธอ สำรวจดูลูกค้าที่อยู่ตรงหน้า "เขาไม่ได้พูดอะไรอีกเหรอ" ดูจากรูปลักษณ์ภายนอกของเขาแล้ว ชายคนนี้น่าจะเป็นคนงานเหมือง ดวงตาของเขาแสดงถึงความร้อนรนที่เขาปิดไว้ไม่มิด แต่เจ้าของร้านส่ายหัวเงียบๆแทนคำตอบ "เขาทิ้งถุง Mora ที่เปื้อนเลือดไว้" น้ำเสียงของเจ้าของร้านสงบ และเยือกเย็นดุจน้ำในสระ "นั่นคือสิ่งที่ฉันตามหา" ชายหนุ่มถอนหายใจออกมา ดูเหมือนว่าเขาอยากจะหลบตาสีทองรางจิ้งจอกคู่นั้นเจ้าของร้าน "เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน ฉันจะเล่าเรื่องราวให้คุณฟัง" เจ้าของร้านพยักหน้าส่งสัญญาณให้เขาพูดต่อ "ชายที่สวมเสื้อคลุมฟางข้าวผู้นั้น...ฉันเคยทำงานในเหมืองกับเขาอยู่บนภูเขา ฉันอยากจะสร้างชื่อให้กับตัวเอง แต่เขาแค่อยากจะเลี้ยงดูครอบครัว..." "คืนหนึ่งฝนตกพรำ เราผ่าหินก้อนหนึ่งออกมา ข้างในนั้นมี Cor Lapis ก้อนหนึ่งอยู่ แสงสีทองบริสุทธิ์ที่เปล่งออกจากพื้นผิวของมันสวยงามจนทำให้ฉันแทบหยุดหายใจ มันงดงามยิ่งกว่าทิวทัศน์ทั่วทั้ง Jueyun Karst มารวมกันเสียอีก..." "เราตกลงกันว่าจะแบ่งกันคนละครึ่งเมื่อกลับไปถึงท่าเรือที่ Liyue แต่ในคืนนั้น ภายใต้เสียงฟ้าคำรามและฝนกระหน่ำ ฉันทำให้เขาหลับลึกอยู่บนผานั่นตลอดกาล..." "ฉันทำลงไปก็เพราะกลัว ฉันไม่อาจเชื่อในตัวเขาได้ ฉันไม่เชื่อมั่นในสัญญาที่นอกจากเราสองคนแล้ว คนมีเพียงเหล่าเซียนในจินตนาการเท่านั้นที่ได้ยิน" "ดังนั้น ความกลัวเอาชนะฉัน ฉันยอมที่จะให้มือตัวเองเปื้อนเลือดแต่ได้ Cor Lapis ก้อนนั้นมาทั้งก้อน ดีกว่าต้องรับความเสี่ยงกับการเดินทางกับคนแปลกหน้า..." "เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฉันผูกเชือกแล้วปีนลงผา ขณะที่ฉันปีนก้าวที่สี่ ห้า หก ฉันวางเท้าของฉันให้มั่นคงลงบนก้อนหินบนหน้าผา ทันใดนั้น ฉันรู้สึกถึงเชือกในมือที่สั่น และมันสั่นสะเทือนเข้าสู่ใจฉัน..." "ฉันแหงนหน้าขึ้นมองเชือก แต่มันก็สายไปเสียแล้ว" "สิ่งสุดท้ายที่ฉันจำได้คือ เส้นใยบนปลายเชือกที่ขาด" "ฉันมั่นใจว่า มีเพียงมีดของนายพรานที่จะสามารถตัดเชือกอย่างนั้นได้" "ถ้างั้น พวกคุณก็ชำระบัญชีแค้นเรียบร้อยแล้วนี่" เจ้าของร้านผู้มีตาจิ้งจอกเผยยิ้มที่แทบจะมองไม่เห็น "เขาได้ Cor Lapis ทั้งก้อนไป ส่วนคุณก็ได้เงินทั้งหมดมา" ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไรอีก ———— ตำนานกล่าวไว้ว่า Cor Lapis คือหัวใจแห่งศิลา และยิ่ง Cor Lapis นั้นมีพลังมากเท่าใด ยิ่งจะสามารถสะท้อนถึงธาตุแท้ของใจคนได้ชัดเจนมากเท่านั้น บางคนยังเล่าว่า ต่อให้เจ้าของมันจากโลกนี้ไปแล้ว Cor Lapis ก็จะดึงความปรารถนาที่ยังไม่เติมเต็มและความเสียใจต่างๆกลับมาสู่โลกนี้ เพื่อรอคอยผู้ที่สามารถจะเติมเต็มความปรารถนานั้นได้ ตำนานว่าไว้เช่นนี้ ลูกค้าที่ประหลาดทั้งสองคนได้ออกจากร้านไปสี่ชั่วโมงกว่าแล้ว แต่ฝนก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เจ้าของร้านตาจิ้งจอกยืนอยู่ข้างหน้าต่าง เหม่อมองไปยังสายฝนที่พรำลงมาบนทางเท้าอันมืดมิด "แต่ว่า...พวกเขาเป็นอิสระต่อกันแล้วจริงหรือ" เธอพูดขึ้นราวกับว่าเธอกำลังถามสายฝนอยู่ แต่ก็ไม่มีคำตอบ |
honey hunter commenters need to be studied, because you guys can genuinely respond to someone named...