 | Name | เรื่องราวของลูกค้าขี้เมา-1 |
| Type (Ingame) | ไอเทมเควสต์ | |
| Family | Book, เรื่องราวของลูกค้าขี้เมา | |
| Rarity |  | |
| Description | หนึ่งในเรื่องเล่าของนักดื่มชาว Mondstadt ที่บอกเล่าเรื่องราวของคนเมาที่หลงเข้าไปในป่าแห่งหมาป่ากับหมาป่าโดดเดี่ยวผู้หิวโซ |
Item Story
| ในดินแดนแห่งไวน์แดนดิไลออน เรื่องพูดคุยและเรื่องเล่าต่าง ๆ ล้วนแพร่สะพัดไปอย่างกว้างไกลด้วยน้ำเมา ท่ามกลางความวุ่นวายของพวกขี้เมา ตำนานเรื่องเล่าที่เกินจริงมักจะแพร่ไปได้ไกลเสมอ ดั่งเช่นการพูดจาเรื่อยเปื่อยระหว่างเมามาย หรือแม้แต่การเดินเป๋ไปมา ที่ถึงจะดูเงอะงะแต่ก็น่าสนใจ มีตำนานเล่าถึงยุคสมัยหนึ่งที่ผ่านมาในอดีต ที่ Mondstadt มีชายขี้เมาผู้โด่งดังอยู่คนหนึ่ง เขาก็เหมือนกับเหล่านายพรานทั่วไปใน Springvale ที่ถึงแม้จะคอแข็ง แต่ก็เมาทุกครั้งที่ได้ดื่มระหว่างช่วงพักจากการล่า ถ้าไม่ใช้เงินที่อยู่ในถุงจนหมด ก็ไม่แม้แต่จะยอมห่างจากบาร์เลยแม้แต่ก้าวเดียว คืนหนึ่ง หลังจากที่ชายขี้เมาดื่มเสร็จ ระหว่างที่เขากำลังเดินโซซัดโซเซกลับบ้าน เขาก็รู้สึกเวียนหัวตาลายและเดินหลงเข้าไปในป่าของหมาป่า Wolvendom ในทุกวันนี้นั้นเป็นดินแดนของราชาหมาป่า คนภายนอกที่มีสติดีครบถ้วนจะถูกกลิ่นอายอันน่าเกรงขามของป่าทำให้กลัวจนไม่กล้าเข้าใกล้ ตามที่นายพรานสูงอายุเล่า นั่นเป็นเพราะราชาหมาป่าแห่งแดนเหนือได้รวบรวมดวงวิญญาณของฝูงหมาป่าเอาไว้เพื่อป้องกันไม่ให้ใครหน้าไหนกล้าเข้าไปในดินแดนของเขา แต่ในสมัยก่อนเมื่อนานมาแล้วนั้น จ้าวแห่งฝูงหมาป่ายังไม่ได้ตามลมเหนือมายังป่าเพื่อทำให้เกิดความสงบเรียบร้อยต่อเผ่าพันธุ์หมาป่า ป่าแห่งนั้นเคยเป็นสถานที่ต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอดของพวกหมาป่า เป็นเกมนองเลือดของพวกมันที่ถูกซ่อนอยู่ท่ามกลางเงามืดของต้นไม้ที่พวกมนุษย์มิอาจหยั่งรู้ได้ ทั้งอย่างนี้ ขี้เมาผู้โด่งดังแห่ง Mondstadt บุกเข้าไปในป่าหมาป่า ท่ามกลางป่าอันมืดมิด ชายขี้เมาเดินโซไปเซมาโดยไม่สนใจเถาวัลย์ที่ทำให้ขาสะดุดและกิ่งไม้ที่แสนจะน่ารำคาญ ทันใดนั้นก็มีดวงตาสีเขียวคู่หนึ่งจ้องมองมาที่เขา มันคือหมาป่าผู้โดดเดี่ยว มันคอยเดินตามชายขี้เมามาอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับเสียงพึมพำอยู่ในใจ: "อะไร นี่มันอะไรกัน!" ช่วงเวลาร้อยปีที่ผ่านมา ไม่เคยมีมนุษย์หน้าไหนกล้าบุกเข้ามาในป่าหมาป่ามาก่อน ไม่ว่าจะเป็นอัศวินที่แต่งตัวเต็มยศ หรือหัวขโมยเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งที่กำลังหลบหนี แม้แต่เหล่าขุนนางผู้แสนป่าเถื่อน ก็ยังไม่กล้าเนรเทศทาสของพวกเขาเข้ามาในป่าแห่งนี้ เพราะกลัวว่าจะทำให้หมาป่าดุร้ายโกรธ และนำปัญหาที่ไม่จำเป็นมาสู่ดินแดนของพวกเขา "แต่เจ้าหมอนี่กลับกล้าบุกเข้ามาเพียงลำพัง นี่มันจะแปลกเกินไปแล้ว!" หมาป่าผู้โดดเดี่ยวพึมพำอยู่ในใจ พร้อมกันนั้นก็ต้องอดทนต่อกลิ่นสาบเหล้าของชายขี้เมา ในขณะที่พยายามสะกดรอยตามเขาไปแบบติด ๆ |
All on this page