ไผ่พิรุณ

	Name	ไผ่พิรุณ
	Rarity
	Item Source (Ingame)	ได้รับจากการซื้อในร้านค้า
	Description	ชุดงานเลี้ยงที่ทางสมาคมการค้า Feiyun จัดเตรียมไว้ให้แก่ Xingqiu ลวดลายไม้ไผ่ที่ดูหรูหรา และเสื้อผ้าที่ตัดเย็บอย่างดี แต่สิ่งที่ Xingqiu พอใจมากที่สุดก็คือกระเป๋าด้านในของมัน ที่เพียงพอให้ใส่นิยายเล่มบาง ๆ ได้

Plain Text

Tabs

Table of Content
Item Story
Obtained From
Gallery

Item Story

Obtained From

Gallery

Item Story

"ว่าไงนะ? 'ฮีโร่เหมียวพเนจร' หายตัวไป! แล้วยังเป็นในเวลาสำคัญแบบนี้อีก?!"
เสียงโกรธเกรี้ยวของหัวหน้าคณะดังก้องอยู่หลังเวที
"ยังไงก็ยังอยู่ในงานเลี้ยงตอนเย็นสำหรับแขกคนสำคัญจาก Fontaine ของสมาคมการค้า Feiyun ไม่ใช่เหรอ? ถ้าคราวนี้เสียชื่อละก็ คณะละครงิ้วของเราได้จบเห่ทั้งใน Liyue ทั้ง Fontaine แน่!"
เวลานี้นักแสดงที่รับบทเป็น "ฮีโร่พเนจร" หวาดกลัวจนหัวหด ไม่เหลือมาดของ "ฮีโร่พเนจร" แม้แต่น้อย
"ยะ...ยังเหลือเวลาอีกนิดหน่อยก่อนที่เราจะขึ้นแสดง ฉันจะไปตามหาเดี๋ยวนี้แหละ!"

ข้างนอกหน้าต่างหลังเวที Xingqiu กำลังนั่งเอกเขนกอยู่บนชายคา
"อย่างนี้นี่เอง อย่างนี้นี่เอง เพราะห่วงชื่อเสียง ก็เลยไม่ได้ขอให้คนของสมาคมการค้า Feiyun ช่วยตามหางั้นเหรอ? แต่แบบนี้ก็ยุ่งยากแล้วสิ... ฉันควรจะบอกพวกเขายังไงดี พี่แมว มาอยู่ตรงนี้ได้ไงเนี่ย?"
Xingqiu ลุกขึ้น มองลงไปในปล่องไฟข้าง ๆ: แมวสีดำที่แต่งตัวฉูดฉาดกำลังจ้องเขาอย่างระแวง
ไม่ต้องพูดถึงว่าตัวเขาแอบออกมาจากงานเลี้ยง จึงไม่สะดวกที่จะพบปะกับผู้คนโดยตรง ถ้าเกิดเขาบอกที่อยู่ของ "ฮีโร่เหมียวพเนจร" ออกไปด้วยฐานะนายน้อยคนที่สองของ "สมาคมการค้า Feiyun" เกรงว่าคนในคณะละครงิ้วคงจะอายจนแทบมุดดินแน่นอน
"คงได้แต่ต้องช่วยพี่เหมียวออกมาก่อน แล้วค่อยแอบพากลับไปที่หลังเวทีแล้วละมั้ง... อืม หวังว่าจะไม่ทำให้ชุดเลอะนะ ไม่งั้นพี่ใหญ่ต้องถามฉันแน่ ๆ ว่าไปไหนมาอีกแล้ว..."
Xingqiu ยื่นมือลงไปในปล่องไฟอย่างระมัดระวัง แต่ "ฮีโร่เหมียวพเนจร" กลับไม่รับน้ำใจ ร้องเมี้ยวทีหนึ่งแล้วหลบเข้าไปอยู่ในซอกมุม
"...ตกใจเพราะสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคยรึเปล่า? หรือว่าเธอเองก็ไม่ชอบบรรยากาศของงานเลี้ยงเหมือนกัน? แต่ว่าพี่แมว อย่าทำให้คนอื่นเขาตกที่นั่งลำบากสิ เสียชื่อ 'ฮีโร่เหมียวพเนจร' หมด"
Xingqiu ยิ้มเจื่อน เห็นทีวันนี้ถ้าตัวไม่ได้คลุกฝุ่น คงจะเชิญ 'พี่แมว' ผู้นี้ขึ้นมาไม่ได้แล้วล่ะ

งานเลี้ยงดำเนินไปตามปกติ และคณะละครงิ้วก็ขึ้นแสดงอย่างราบรื่น
"ฮีโร่เหมียวพเนจร" หมุนตัวตีลังกาไปตามจังหวะเสียงฆ้องฉาบที่เร่งเร้า เสียงปรบมือและเสียงเชียร์ดังกึกก้องไม่ขาดสาย
"เยี่ยม! เยี่ยม!" Xingqiu ดึงตัวพี่ชายคนโตไปพลางร้องชมว่าเยี่ยมไม่ขาดปาก ทว่าความสนใจของพี่ชายกลับเบนไปที่เสื้อผ้าชุดใหม่ที่เขาสวมใส่อยู่อย่างอดไม่ได้
คอสตูมสไตล์ Fontaine ชุดนี้ประดับด้วยลายไม้ไผ่เรียบหรู การตัดเย็บที่ประณีต เห็นได้ชัดว่าเป็นผลงานของช่างฝีมือที่มีชื่อเสียง...
แต่ตอนแรกที่หนุ่มน้อยผู้นี้ได้รับมันมากลับทำหน้าขมขื่น บอกว่า "เคลื่อนไหวไม่สะดวก" บ้างล่ะ "พรางตัวยาก" บ้างล่ะ ลองใส่แค่ครั้งเดียวก็พับเก็บเข้าตู้ไปเลย แล้วทำไมตอนนี้ถึงหยิบมาใส่อย่างเต็มอกเต็มใจซะแล้วล่ะ?
Xingqiu เหมือนจะอ่านความสงสัยที่ฉายบนสีหน้าของพี่ใหญ่ออก จึงพูดยิ้ม ๆ ว่า "ระหว่างที่อ่านหนังสือตอนกลางคืน ฉันเจอประโยคนึงที่ว่า 'เมื่อมีแขกมาเยือน ก็ต้องต้อนรับขับสู้เหมือนเขาได้กลับมาบ้าน'... ฉันก็เลยเปลี่ยนเป็นชุดนี้เพื่อต้อนรับแขกจาก Fontaine แบบนี้ก็ถือเป็นมารยาทอย่างหนึ่งจริงมั้ยล่ะ?"
ความสงสัยที่ขมวดมุ่นตรงหว่างคิ้วของพี่ใหญ่คลายลงไปกว่าครึ่ง เขาสำรวจดูตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกครั้ง เสื้อผ้าของน้องชายเรียบกริบทั้งยังสะอาดสะอ้าน ชัดเจนว่าไม่ได้แอบหนีออกไปซนเหมือนเมื่อปีที่แล้ว...
บางทีในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมานี้ เขาอาจจะโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นบ้างแล้วละมั้ง พี่ใหญ่คิดอย่างปลื้มใจ
...แต่ทว่ากลิ่นเขม่าควันจาง ๆ ที่คล้ายมีคล้ายไม่มีในอากาศนั้น มันมาจากที่ไหนกันแน่?

"ไม่ต้องรบกวนพวกเธอหรอก ฉันจะเปลี่ยนชุดเอง"
เมื่องานเลี้ยงสิ้นสุดลง Xingqiu กันพวกคนใช้ออกไปแล้วถอดเสื้อนอกออก เผยให้เห็นเสื้อตัวในที่เปื้อนเขม่าจนกระดำกระด่างอยู่นานแล้ว
"ฟู่ว... เกือบไปแล้ว ๆ โชคดีที่มีชุดนี้อยู่ในตู้ ไม่งั้นคงไม่รอดสายตาของพี่ใหญ่แน่..."
ถ้างั้นนิยายเรื่องต่อไป ก็เขียนเรื่องจอมโจรผู้มาจาก Fontaine ดีกว่า Xingqiu แอบคิดเช่นนี้
"อืม... เขียนเปิดเรื่องอย่างนี้ละกัน: ผู้คนต่างรู้ดีว่า เสื้อผ้างามหรูใช้ปลอมตัวได้ไม่ดีนัก แต่หารู้ไม่ว่า ฐานะคนดังนี่แหละที่เป็นเครื่องอำพรางชั้นดีของจอมโจร..."