 | Name | Toki Sokağı Hikayeleri (III) |
| Type (Ingame) | Görev Eşyası | |
| Family | Book, Toki Sokağı Hikayeleri | |
| Rarity |  | |
| Description | "Ameonna'yı her kim ağlatacak olursa başına kaçınılmaz bir keder musallat olurmuş." - Tanuki Tarihi Yorumu |
Item Story
| Ame Nine'nin Hikayesi Osen'in evinden ayrıldıktan sonra sola döndüm. Ardından dolambaçlı sokağı ve nemli bahçeyi geçerek Ame Nine'nin evine vardım. Güzel bahçede, ağustos böceklerinin sesleri bile duyulmuyordu. Yalnızca suikinkutsu'nun içine damlayan damlaların çıkardığı pıt sesleri ve shishi-odoshi'nin düzenli aralıklarla çıkardığı tak tak sesleri duyuluyordu. Youkailerin dağ ve ormanlarda kaygısızca yaşayabildiği eski zamanlarda sisi yağmura dönüştürebilen kadın, tanuki ve Kitsunelerin iyi bir dostuydu. Biz youkailer, doğamız gereği ölümlülerden çok farklı yaratıklarız. Canımızı sıkan karmaşık dertlerimiz veya statü ya da sınıf gibi toplumsal yapılarımız yoktur ama tatlı dilli Ameonna sis ve yağmurla kaplı dağlarda her zaman daha çok sayılmış, daha çok sevilmiştir. Herkesin Yüce Gongen'e boyun eğdiği ilerleyen zamanlarda, ölümlüler güzel günler yaşamaya başladı. Youkailer ise ya orada burada kendilerini toplumdan soyutlayarak yaşadılar ya da yok olmaya ve baskı altında yaşamaya mecbur edildiler. İşte o sıralarda Ame Nine Toki Sokağı'na yerleşti. Büyük Narukami Tapınağının Kitsunesi Leydi Guuji, iyi niyetinin göstergesi olarak ona bu köşkü verdi. Leydi Guuji'nin Ame Nine ile özel olarak ilgilenmesine nasıl bir kayıp ve acı sebep oldu acaba? Açıkçası çok merak ediyorum. Bahçede kısa bir süre durdum ve hilal şeklindeki ayın havuzdaki yansımasını izledim. Sonra serin gece esintisinin uğultusunda onun hoş sesini işittim. "Seni bu kadar uzun bir süre beklettiğim için özür dilerim." Arkamı döndüğümde Ameonna'nın kapının yanında durduğunu gördüm. Çiylerle kaplı gibi duran uzun ve beyaz elbisesi ayın soluk ışığında parlıyordu. Genç ve ince görünümlü bedeni, maziyi anımsatan melankolik bir havaya sahipti. Soluk gri gözlerine doğrudan bakmaya cesaret edemediğim için yere doğru bakarak Osen'in bana verdiği yağmurluğu ona alelacele verdim. Ölümlülerin dediğine göre, kederli Ameonna'nın gözleri boğulmuş bir insanın gri ve beyaz tonlarındaki ten rengine sahipmiş. O kederli gözlere doğrudan bakmaya cüret edenler, yağmurun ve sisin içinde sonsuza dek kaybolurmuş. Tabii bu ölümlülerin anlattığı saçma bir efsaneden ibaret ama youkailerin arasında bile "kederli Ameonna'nın gözlerine bakmamayı" öğütleyen, yazılı olmayan bir kural vardır. "Teşekkür ederim." Ame Nine'nin sisli sabahlardaki çiyleri andıran sesi, her zamanki gibi nazik ve hoştu. Beni içeri davet etmedi veya benimle hikayesini paylaşmadı. Bana yalnızca tahta bir kutu verdi. Yapmam gerekeni biliyordum, başka söze gerek yoktu. Ay ışığı hâlâ üzerimize vururken bahçeden sessizce ayrıldım. |
You expected her to be boring but still pulled, I think that one is on you