Yıpranmış Mektup

Yıpranmış Mektup
Yıpranmış MektupNameYıpranmış Mektup
Type (Ingame)Görev Eşyası
FamilyNon-Codex Series, Non-Codex Lore Item
RarityRaritystr
DescriptionBu yıpranmış mektupta birisinin özel düşünceleri yazılı. Ne yazık ki kaleme alınan sözcükler yıllar içinde uçup gitmiş. Biri bulup çıkarmasaydı bu geçmiş olaylar toprağın altında gizli kalmaya devam edebilirdi.

Item Story

Sevgili Kenji,

Bu mektubu yazmadan önce uzun süre düşündüm. Sana söylemek istediğim çok şey var ama ne zaman bu mektubu yazmaya koyulsam kalem oynatamıyorum. Küçüklüğümüzden beri birlikte dövüş sanatları öğreniyoruz. Büyüdüğümüzde orduya birlikte katıldık. Her şeyi birlikte yaptık. Seni öz kardeşim gibi görüyorum. Bu kadar büyük bir kavga edeceğimiz, hatta bu kavga yüzünden yumruklaşacağımız hiç aklıma gelmezdi.
Kenji, kardeşim, yaptıklarımdan her gün, her an pişmanlık duyuyorum. Biraz daha sakin olsam ve gitmekte bu kadar ısrar etmesem, belki de o kadar sinirlenmeyebilirdin. Şoguna ihanet eden utanmaz bir asker kaçağı olduğumu düşünüyorsundur muhtemelen. Bu yüzden açıklamama izin vermeden bana vurduğunu düşünüyorum. Sen hariç, hiç kimsenin hakkımda ne düşündüğünü umursamıyorum. Bu yüzden bu mektubu yazmam gerekiyor. Sana gerçekten neler hissettiğimi anlatmam gerekiyor.
Orduya ilk katıldığımızda kurduğumuz hayalleri hatırlıyor musun? Cesaretimizi ve kılıç becerilerimizi göstererek ün salmak ve bu kargaşa zamanında ailelerimize destek olmak istiyorduk. Bize, Sangonomiya halkının Elektrik Mitsudomoe sancağına karşı kılıç çekmeye cüret etmesinin büyük bir saygısızlık olduğu öğretilmişti. Ölümü onlar seçtiği için hiç acımadan canlarını almamız söylenmişti. Buna gerçekten inanıyordum ama o olaydan sonra buna inanmaya devam edemeyeceğimi anladım.
O zaman bir savaştan çıkmıştık ve geri çekilirken asilerden bir askere ait kanlı bir mektup buldum. Belki inanmazsın ama ikimiz de o askeri tanıyoruz. Orduya ilk katıldığımızda üstlerimizden biri benimle bir süre ilgilenmişti. Mektubu kaleme alan oydu. Mektupta, eve dönen balıkçı teknesini kaçırdığını ve savaş bittikten sonra eve dönmeyi dört gözle beklediğini yazıyordu. Onun asilere katılacağını ve savaş alanında ona bu halde rastlayacağımı hiç düşünmezdim.
O mektubu bulduğumdan beri, asilerin de insan olduğunun farkına vardım. Onların da ilgilenecekleri aileleri ve onları bekleyen evleri vardı. Daha sonra mektup hakkında kimseye bahsetmemeye ve mektubu üstümüzün ailesine geri göndermeye karar verdim. Ne yazık ki birkaç yoldaşımız nasıl olduysa bu olayı öğrendi. Bana kötü davrandılar ve beni küçümsediler. İkimiz de soylu ailelerden gelmememize rağmen, çok çalışarak ve becerilerimiz sayesinde çabucak Hatamoto rütbesine ulaşabildik. Çoğu insan bu yüzden arkamızdan konuştu. Bu olaydan sonra bana daha da uzak ve kötü davrandılar. Öyle kötü bir yere vardı ki bu durum, savaş alanındayken yoldaşlarımız düşmanlara karşı arkamı korumayı bile bıraktı. Kaç kez ölümden kıl payı kurtuldum. Yaşanan her şey beni hayattan soğuttu. Çok uzun süre düşündükten sonra, Şogunluktaki yoldaşlarım beni dışladığı ve içten içe düşmanlarımın açısından bakmaya başladığım için onlara katılmaya karar verdim.
Kenji, ikimizin arasında açık sözlü ve yüce gönüllü olan hep sendin. Olanları hiç fark etmedin. Sana olanları anlatmamın sebebi aklımdan geçenleri anlamanı değil, sadece bilmeni istemem. Şu an sana Sangonomiya karargahından yazıyorum. Umarım ki sen bu mektubu okuyana kadar savaş çoktan bitmiş olur. O zaman benimle bir kez daha arkadaş olmayı kabul edersen, daha önce planladığımız gibi eve birlikte dönebiliriz. Artık bunların hiçbir önemi yok. Ne Mora, ne onur, ne de başka bir şey. Orduya katıldığımızda sadece kılıçlarımız ve ikimiz vardık. Dönerken de tek ihtiyacımız olan şey bu.

Sevgilerimle, Masanori

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

TopButton