| items per Page |
|
| Table of Content |
| "Tuhaf Dönüşler" Hatırası (I) |
| "Tuhaf Dönüşler" Hatırası (II) |
| "Tuhaf Dönüşler" Hatırası (III) |
"Tuhaf Dönüşler" Hatırası (I)
 | Name | "Tuhaf Dönüşler" Hatırası (I) |
| Type (Ingame) | Görev Eşyası | |
| Family | Non-Codex Series, "Tuhaf Dönüşler" Hatırası (I) | |
| Rarity |  | |
| Description | Veluriyam Serabı etkinliği "Tuhaf Dönüşler"de bir hazine alanında keşfedilen bir hatıra. İçinde bu hatırayı barındıran hazine sandığı ilk şifreye karşılık gelmektedir. "Her yeri hoş bir sis kapladı ve titreyen lambanın ışığına bakarken neredeyse nefes almayı unuttum. Sonunda çocukluk hatıralarım bana yol gösterdi ve huzur içinde masanın yanındaki yerimi aldım..." |
| Bu hazineyi keşfeden gezgine. Eğer bu yazıyı okuyorsan, Bayan Idyia'nın saygıdeğer misafirlerinden biri olmalısın. Hazine sandığının içindeki çanta, benim eski erzak çantamdır. Bana dağlar, tepeler ve bomboş engin çöller boyunca eşlik etti, yıllarca hayatta kalmamı sağladı. En iyi dileklerimle beraber, bir savaşçı ödülü almanı da isterim. Bir zamanlar yalnız yaşayıp yalnız savaşmayı seçen, sıradan bir paralı askerdim. Bu hayatı seçmemin sebebi çok basitti. Her yeri kasıp kavuran haydutlardan intikam almak istiyordum. Ben henüz gençken, bir gün ailemin kervanı bir haydut saldırısına uğramıştı. Kervanın önünde seyreden annem ve babam asla geri dönmediler. Ben de şiddet ve açgözlülüğü yok etmek adına bu yola baş koydum. Kalan en son haydut yok olana kadar savaşmak ve dünyada sebep oldukları tüm acıları yok etmek için yola çıktım. Yöntemlerim o kadar aşırıydı ki diğer paralı asker grupları dahi beni anlayamadılar. Her şey olması gerektiği gibiydi. Sonunda bir gün haydut diye bir şey kalmayacaktı ya da artık ben olmayacaktım. Fakat kader oyununu oynadı ve bir gün, bir haydut grubunu sığınaklarına kadar takip etme şansım oldu. Bu, benim kadar tecrübeli biri için kolay bir işti. Ama bu sefer haydut grubu arasında tanıdığım biri olduğunu fark ettim. Yıllar önce, ailesini haydut saldırısında kaybeden bir gencin hayatını kurtarmıştım. Kendisinin haydutlardan benden daha çok nefret edeceğini düşünürken, kader bir şekilde onu düşmanımla iş birliği yaparken çıkardı karşıma. Saçı başı dağınıktı, ancak karşısındakinin kendisini tanıdığını anladığı an yüzü rahatlamış bir ifade aldı. Önümde diz çöküp merhamet diledi ve karşılaştığı tüm korkunç şeyleri anlatmaya başladı. Şaşkınlık ve şok içinde karşısında dururken silahını bana sapladı ve hızla sessiz gecenin karanlığına karıştı. Bayan Idyia beni kurtarmasaydı belki ben de kumlardaki kurumuş iskeletlerden biri olacaktım. Yaşadığım hayatın bir anlamı var mıydı? Haydutların mağdur ettiği biri neden onların yaşam biçimini benimsemeyi seçmişti? Bir Serabın derinliğinde, genç adam titreyen ateşe karşı kendi hikayesini anlatıyordu. Kaşları çatık ve gözleri yaşlıydı. Haysiyetini kaybetmiş, sürgünün ızdırabını ve bir başına yaşamanın yalnızlığını çekiyordu... İçimde yanan nefret ateşi ve ailemden aldığım küçük miras olmasaydı ben de aynı onlar gibi olurdum. "Kapak olmuyorsa alttan açmayı deneyelim mi?" Bayan Idyia'nın çaresizce konserveyi açmaya çabalarken söylediği sözler, nihayet düşüncelerimi toparlamamı sağladı. Dünyadaki bazı kötülükler, sadece asıl sebepleri doğrudan ortadan kaldırıldığında iyileştirilebilir. İnsanı bir haydut olmaya iten tecrübeleri en iyi ben bilirim. Onların yitip gitmesine engel olmak istiyorsam... Durumlarını iyileştirmek için elimden geleni yaparak işe başlayabilirim. Birini kavgada yenmekten farklı bir tür mücadele olmalı bu. Daha dolambaçlı, daha zor ve çok daha fazla düşünmeyi gerektiren. Ancak ihtiyacı olanlara çok daha fazla faydası olacağına inanıyorum. Her neyse, tüm bunları artık bu savaşçı erzak çantasına ihtiyacım olmayacağını söylemek için anlattım. Yeni yolculuğuma adım atarken kararlılığıma şahitlik etmesi için onu burada bırakacağım. |
"Tuhaf Dönüşler" Hatırası (II)
 | Name | "Tuhaf Dönüşler" Hatırası (II) |
| Type (Ingame) | Görev Eşyası | |
| Family | "Tuhaf Dönüşler" Hatırası (I), Non-Codex Series | |
| Rarity | | |
| Description | Veluriyam Serabı etkinliği "Tuhaf Dönüşler"de bir hazine alanında keşfedilen hatıra. İçinde bu hatırayı barındıran hazine sandığı ikinci şifreye karşılık gelmektedir. "Sarmaşıklardan oluşan bir kayan yıldız beni sırtında taşıdı, çok sessiz ve sakin bir ormandan geçtik, sonunda saf ve tenha bir hayaller ülkesine vardık." |
| Selam olsun sana hiç karşılaşmadığım Gezgin. Eğer bu mektubu okuyorsan, tıpkı benim de geçmişte yaptığım gibi buradaki muhteşem manzaraların tadını çıkarıyor olmalısın. Umarım hayalini kurduğun manzaralar karşına çıkar ve edindiğin tecrübeler faydana olur. Ben gökyüzünü izlerken uykuya dalan bir Rtawahist öğrencisiyim. Uyandığımda kendimi burada buldum ve bir süre kalmaya karar verdim. Yönetici Bayan Idyia, çevredeki bazı eski mekanizmaları "tamir" etmekte epey zorlanıyor gibi. Sorularımı yanıtlamadı, bolca dinlenebileceğim sessiz bir yer verdi sadece... Yine de başkalarının onun hakkında söylediklerine bakılırsa genel olarak cömert bir ev sahibi olduğu anlaşılıyor. Herkes onu bir tarafa çekiştirirken bana ayıracak vaktinin kalmamasını anlayabiliyorum. Toparlanıp ayrılırken dahi ondan hâlâ bir yanıt alamamıştım. Ama bana bir sürü hediye verdi ve yeni bir oyuncağı denemem için beni davet etti. Diyeceğim o ki, ben de buraya yeni geldim ve aktarabileceğim pek fazla deneyimim yok. Eğlenceli ve rahatlatıcı bir zaman geçirmeni dileyebilirim yalnızca. Yıldızları buradan izleyecek olursan biraz farklı bir tecrübe yaşayabilirsin. Konumları değişmese de gökyüzündeki görüntüleri çok daha kuvvetli ve karakteristik özelliklerini fark etmek çok daha kolay. Belki buranın özel bir yer olmasının ve keyfimin de yerinde olmasının bir etkisi vardır. Buradaki görüş açımız çok daha geniş ne de olsa. Hem hava da çöldekine göre daha az kuru ve daha temiz. Daha da önemlisi, burası canavar ve kötü niyetli insanlardan arınmış. Boş vaktin olduğunda, buraya yıldızları gözlemlemeye gelmeni şiddetle tavsiye ederim! Geleneğe göre, burada bulunduğuma dair bir kanıt olarak bir şey bırakmam gerekiyormuş. Ancak hediye olarak ne bırakabilirim bilmiyorum... Gelirken yanımda sadece kitaplarımla birlikte kalem ve kağıt getirdim ama tezimi yazmak için onlara ihtiyacım var... Bayan Idyia'nın verdiği hediyeler arasında bir miktar Mora da vardı. Bununla gidip evime sıcaklık, güzellik ve konfor katacak mobilyalar almamı önermişti... Fakat yaşadığım yer, kitap ve yıldız haritalarıyla ağzına kadar dolu. Daha fazla mobilya koyacak yer yok, ayrıca çölü aşıp Akademiye dönerken yanıma ancak belirli miktarda eşya alabilirim... Bu hediyeleri benden sonra gelen gezginlere bıraksam daha iyi olur. Bu yüzden onları saklamak için uğurlu ve harika alametlerin olduğu bir günü bekledim. Artık bu hediyelerin hepsi senin! Sana huzur ve mutluluk getirsin, yıldızlı gökyüzünün himayesi ve bol şansı seninle olsun! |
"Tuhaf Dönüşler" Hatırası (III)
 | Name | "Tuhaf Dönüşler" Hatırası (III) |
| Type (Ingame) | Görev Eşyası | |
| Family | "Tuhaf Dönüşler" Hatırası (I), Non-Codex Series | |
| Rarity | | |
| Description | Veluriyam Serabı etkinliği "Tuhaf Dönüşler"de bir hazine alanında keşfedilen hatıra. İçinde bu hatırayı barındıran hazine sandığı üçüncü şifreye karşılık gelmektedir. "Mavi ve tertemiz bir tavan, beyaz şekerlerden bir zemin, yumuşacık yoldaşlar etrafımda ve benim de kanatlarım var!" |
| Selam genç... Ya da yetişkin, yaşlı veya her kimsen! Anlaşılan hazinemi buldun ve günlüğümü okuyorsun! Ben bir mucit ve maceracıyım. Bayan Idyia bile benim bir dahi olduğumu düşünüyor. Bu fantastik su parkı şimdiye kadar ulaşabildiğim en uzak nokta. Burada şimdiye kadar çok güzel vakit geçirdim. Peki ya sen? Henüz eğlenmiyorsan sorun değil! Eminim sen de ileride tıpkı benim gibi çok daha havalı ve uzak parkları keşfedeceksin! Annemin ve babamın anlattığına göre, bulutların üstünde serçe ve kristal kelebeklerin uçtuğu bir bahçe varmış. Bu uçurtmayı o bahçeyi bulmak ve onlarla oynamak için yaptım! Ancak uçurtma ile uçtuğumda bahçeyi bulamadım. Yeterince yüksekten uçmadığım içindir belki de. Ama hiç sorun değil! Çöle kondum ve süper havalı, süper büyük kırmızı bir kuşla arkadaş oldum. Hatta bir sürü bacağı olan dev bir yaratığın sırtında uzun süre yolculuk yaptım. Sanırım onlara... Akrep gibi bir şey diyorlar. Ha bu arada, o büyük kırmızı kuş ile dev akrepleri dönüp uyumaları için ikna eden Bayan Idyia'yla tanıştım! Ondan sonra da beni bu su parkına getirdi. Parktaki uçan su topları, kristal kelebeklerden bile daha büyüleyiciydi! Bana lezzetli elmalar verdiler, yapı malzemeleri bulmama ve yeni bir uçurtma yapmama yardımcı oldular. Hatta beni gizemli yerleri keşfetmem ve müthiş yüksek yerlerden manzarayı seyretmem için yeni maceralara bile çıkardılar! Bayan Idyia, eğer bir gün süper ünlü bir maceracı olmak istiyorsam buranın ilk durağım ve yolculuğumun başlangıç noktası olması gerektiğini söyledi! Ben de icat ettiğim ilk süper uçurtmayı günlüğüme çizdim! Şey, en azından taslağını yani. Kim bilir, belki sen de bu uçurtma sayesinde beklenmedik birçok yeni yeri ziyaret edebilir ve bir sürü yeni arkadaş edinebilirsin! Ha ayrıca, uçurtmayı kullanmadan önce vücuduna bir sürü balon bağladığından emin ol. Yere düştüğünde canının yanmasını istemiyorsan bu önemli! Neyse, sana bol şans dilerim! Bu uçurtma ile benden daha da yükseklere uçman dileğiyle! ... (Günlüğün sonunda birçok taslak çizim buluyorsun. Günlüğü yazan kişinin bahsettiği uçurtmaya ait olmalılar. El yazısı epey bozuk fakat çizimler oldukça temiz. Tasarım şık bir görünüşe sahip, ayrıca yükü etkili bir şekilde taşıyabilen iskelet ile birçok güvenlik özelliği de barındırıyor. Yalnızca çok iyi eğitimli bir çocuğun yaratabileceği, yüksek seviyede bir tasarım olduğu belli. Günlüğü yazan kişinin eğitimli bir ailesi olabilir ve belki de çocukluğundan beri mühendislikle ilgileniyordur.) (Fakat ne yazık ki uçurtma bir çocuk tarafından tasarlandığı için yine sadece bir çocuk tarafından kullanılabilir. Boyutu çok küçük ve kanattan farklı olarak bir yetişkinin ağırlığını uzun süre taşımaya uygun değil. Paimon için mükemmel bir oyuncak olabilir ama... Taslağı kullanarak bunu yapacak vakti ayırabilirsen tabii. Tecrübesiz biri için çok zahmetli bir süreç olabilir...) |
Healing is not an issue for me overall, I can adapt just fine, just dodge more if I have toI ha...